Wieża o konstrukcji słupowo-ryglowej, oszalowana i zwieńczona hełmem barokowym przylega do niego od zachodu. Kościół jest jedną z dwunastu drewnianych świątyń objętych projektem „Szlak Kościołów Drewnianych Wokół Puszczy Zielonka”, realizowanych przez Związek Międzygminny „Puszcza Zielonka”, który zyskał dofinansowanie ze środków Zintegrowanego Programu Operacyjnego Rozwoju Regionalnego.

Historia

Raczkowo to mała wieś na południowy wschód od Skoków. Rozłożona nad rzeką Małą Wełną. Wymieniana była w 1252 roku jako Raskovcze - nazwa pochodzi od Raczka, nazwiska właściciela. W 1389 roku właścicielem Raczkowa był Florian Grochała Raczkowski z rodu Nałęczów. W XIV w. Raczkowo było własnością rodu Nałęcz-Raczkowskich. Nałęczowie w XIII lub w XIV wieku ufundowali tu kościół pw. Wszystkich Świętych. Ówczesny kościół drewniany nie zachował się. W 1406 roku proboszczem w Raczkowie był ks. Wojciech, a ok. roku 1526 ks. Maciej z Łekna. Obecna, drewniana świątynia, została wybudowana w latach 1780-1782, z fundacji miejscowych dziedziców Stanisław Miniszewskiego i Ludwika de Osten - Sacken oraz Ludwiki Ostenowej i Wawrzyńca Logi, burgrabiego wałeckiego. Podczas II wojny światowej, w latach 1940-1945 kościół był nieczynny z powodu aresztowania duszpasterza przez władze okupacyjne. W latach powojennych 1959-1963 świątynia została gruntownie odnowiona, dokonano m.in. całkowitej renowacji fundamentów. Na przełomie lat 80-90-tych XX wieku przeprowadzono kapitalny remont dachu. Od wielu lat proboszcz Raczkowa pełni równocześnie funkcję proboszcza w sąsiedniej parafii w Jabłkowie.

Opis

Kościół pw. Wszystkich Świętych w Raczkowie usytuowany jest w zachodniej części wsi, na wysokiej skarpie nad rzeką Mała Wełna. Poniżej terenu przykościelnego znajduje się cmentarz, na którym w czasie II wojny światowej zostali pochowani trzej generałowie włoscy więzieni w obozie w pobliskim Antoniewie. W 1959 r. prochy generałów zostały przewiezione do Włoch. Drewniane ogrodzenie na kamiennej podmurówce otacza teren przykościelny. Kościół jest świątynią drewnianą, orientowaną, jednonawową, konstrukcji zrębowej, oszalowaną, wzmocnioną lisicami (ściana południowa). Od zachodu do nawy przylega dwukondygnacyjna kwadratowa wieża o konstrukcji słupowej, nakryta barokowym hełmem blaszanym z prześwitem oraz kopułką z kulą i krzyżem. Nawa na rzucie prostokąta z węższym i niższym prezbiterium zamkniętym wielobocznie, do którego od południa przylega zakrystia. Po północnej stronie nawy mała kwadratowa kruchta. Kościół nakryty dachem dwuspadowym dwukalenicowym, krytym dachówką karpiówką, nad zakrystią dach trójspadowy. Okna zamknięte półkoliście. Wewnątrz strop płaski wspólny dla nawy i prezbiterium. Wnętrze kościoła wypełnia polichromia powstała w latach 1960-1963, utrzymana w kremowo -zielono-złotych barwach z ornamentem roślinnym. Pomiędzy nawą a prezbiterium znajduje się belka tęczowa z krucyfiksem z XVII w. i figurami MB i Świętego Jana i datą „1780” oraz wierszowana inskrypcja o tematyce religijnej. W ołtarzu głównym z p. XX w. mieści się krucyfiks ludowy z XVII wieku, słynący łaskami otoczony przez liczne wota z XVII-XX w. oraz figury świętych: Piotra i Pawła i umieszczony w drugiej kondygnacji obraz Matki Boskiej Częstochowskiej. W ołtarzu bocznym od strony południowej znajduje się obraz Św. Józefa z Dzieciątkiem Jezus, a nad nim obraz Św. Wojciecha wraz z towarzyszami, wypatrujących nadchodzących oprawców, ołtarz boczny od strony północnej zawiera obraz przedstawiający scenę Ofiarowania Różańca przez Matkę Boską i Dzieciątko Jezus Św. Dominikowi i Św. Katarzynie z Sieny. Na północ od kościoła znajduje się drewniana dzwonnica z 1780 r. Zbudowana na planie kwadratu, na ceglanej podmurówce, oszalowana z prześwitami, nakryta dachem namiotowym. W czasie zaborów i w okresie międzywojennym przez 50 lat posługę kapłańską w Raczkowie pełnił ksiądz Leonard Foerster, budowniczy domu parafialnego. Jego nagrobek, obok nagrobków okolicznych dziedziców i kapłanów znajduje się na cmentarzu przykościelnym.

Dostęp dla zwiedzających ograniczony, msza św. w niedziele: 8.00, 11.00

Oprac. Beata Marzęta, NID OT Poznań, 24.11.2015 r.