kościół parafialny pw. św.św. Katarzyny i Barbary - Zabytek.pl
kościół parafialny pw. św.św. Katarzyny i Barbary
Adres
Racławice Śląskie
Lokalizacja
woj. opolskie, pow. prudnicki, gm. Głogówek - obszar wiejski
Historia
Kościół w Racławicach Śląskich wzniesiony został w latach 1787-89. Na miejscu wcześniejszej świątyni, która w XVIII wieku była znaczącym miejscem pielgrzymkowym, a która zawaliła się w roku 1758, tuż po przeprowadzonym remoncie. Obecny kościół wzniesiony został wg projektów Michała Clementa z Karniowa, a w jego bryłę wkomponowana została wieża zachowana z wcześniejszej budowli.
W 1889 roku odnowiono wnętrze kościoła, a w 1908 jego wieżę. Ok. 1930 r. powiększono kościół poprzez dodanie naw bocznych i kaplic.
Opis
Kościół zbudowany został na znajdującym się w centrum miejscowości wzniesieniu. Otoczony jest murowanym, oskarpowanym ogrodzeniem. Na teren założenia prowadzą dwa schodkowe podejścia (od wsch. i zach.). Od pn. i pd. budowla ograniczona jest ulicami Kościelną i Zwycięstwa.
Świątynia jest orientowana, od zach. z flankowaną wieżyczkami schodowymi wieżą oraz krótkim prezbiterium (od wschodu) i nawą poprzeczną na planie elipsy. Otoczona jest niższymi, powtarzającymi kształt nawy głównej (o zaokrąglonych narożnikach), nawami bocznymi. Od północy znajduje się kaplica.
Murowany z cegły, otynkowany korpus kościoła nakryto dachem siodłowym; nawy boczne nakryto dachami pulpitowymi zaś kaplicę dachem kopulastym z latarnią.
Elewacje kościoła artykułowane są horyzontalnie: wydzieloną partią cokołową i rozbudowanym gzymsem koronującym oraz wertykalnie: otworami okiennymi umieszczonymi w głębokich wnękach (w nawie głównej zamkniętych łukiem spłaszczonym, w nawach bocznych owalnymi) i dekoracją ramową oraz stiukowymi opaskami z kluczem wokół otworów drzwiowych i okiennych.
Wieża jest trójkondygnacyjna (pierwsza kondygnacja na planie czworoboku, pozostałe ośmioboczne) z kondygnacjami rozdzielonymi uskokiem. Artykułowana jest otworami o zróżnicowanym kształcie: półkolistym wejściem na osi dolnej kondygnacji, półkoliście zamkniętymi otworami okiennymi w kondygnacji górnej i niewielkimi otworami strzelniczymi na wszystkich kondygnacjach. Wieża nakryta została ośmiobocznym dachem ostrosłupowym.
Wnętrze kościoła jest nakryte sklepieniami żaglastymi na gurtach, a ściany zrytmizowane są parami zdwojonych pilastrów. Wsparty na filarowych arkadach chór muzyczny, z parapetem o linii falistej, umiejscowiony został w zachodnim przęśle świątyni. Wyposażenie wnętrza pochodzi w znacznej części z k. XVIII w. Na uwagę zasługuje zbiór obrazów oraz rzeźb, w tym obraz Josepha Fahnrotha Ofiarowanie różańca św. Dominikowi.
Ofiarowanie różańca św. Dominikowi
Z czasu restauracji wnętrza kościoła, która nastąpiła w 1889 r., najpewniej pochodzi obraz Josepha Fahnrotha Ofiarowanie różańca św. Dominikowi.
Prostokątny obraz zwieńczony łukiem pełnym został umieszczony na filarze po lewej stronie prezbiterium, w złoconej, snycerskiej ramie z monogramem maryjnym i dekoracją roślinną. W centrum przedstawienia na neutralnym, rozświetlonym tle zobrazowana została dwustrefowo scena ofiarowania przez Marię różańca św. Dominikowi. W górnej części obrazu wśród obłoków widać tronującą Madonnę w koronie. Ubrana w czerwoną suknię i niebieski płaszcz podtrzymuje siedzące na swoich kolanach Dzieciątko, a drugą ręką ofiaruje różaniec zakonnikowi, klęczącemu w dolnej partii przedstawienia. Święty został ukazany w białym habicie i czarnym płaszczu, z dłońmi wyciągniętymi w kierunku Madonny i błogosławiącego Dzieciątka.
Zabytek dostępny.
Oprac. Aleksandra Ziółkowska, OT NID w Opolu, 25-01-2016 r.
Rodzaj: kościół
Styl architektoniczny: barokowy
Materiał budowy:
ceglane
Forma ochrony: Rejestr zabytków, Ewidencja zabytków
Inspire id: PL.1.9.ZIPOZ.NID_N_16_BK.22735, PL.1.9.ZIPOZ.NID_E_16_BK.21948