Fabryka S. Fränkel Tischzeug-, Leinwand- und Frottierfabrik, założona przez Samuela Fränkla ok. 1840 r. dała początek przemysłowi tekstylnemu, z którego miasto słynęło w 2 połowie XIX i do lat 30. XX w. Jest to również niespotykany w tym regionie przykład willi fabrykantów, stylizowanej na włoskie pałace, z częściowo zachowanym niezwykle bogatym wystrojem wnętrz.

Historia

Willa została zbudowana w 1883 r. przez Hermanna Fränkla, jednego z synów Samuela. W kolejnych latach trwały prace nad jej wystrojem (fresk w holu na I piętrze wykonał Eugen Hanetzog w 1886 r.).W 1 ćw. XX w. budynek został dwukrotnie przekształcony: ok. 1900 r. zmieniono nieco układ wnętrz, zaś ok. 1920 r. przekształcono południowo-zachodnią część: zlikwidowano taras od ogrodu, a okrągły narożny wykusz został zastąpiony trójbocznym ryzalitem. W tym czasie przeszklono również arkady loggii. Po II wojnie światowej budynek należał do firmy Frotex S.A., działającej w dawnych zakładach Fränkla (potomkowie Samuela zostali zmuszeni do emigracji w 1938 r.) i jako Dom Włókniarza pełnił rolę zakładowej świetlicy i klubu. Prace przeprowadzone w latach 60. i 70. XX w. związane były z pogarszającym się stanem technicznym budynku (wymiana drewnianych stropów i więźby na żelbetowe) oraz przystosowaniem willi do nowych, publicznych funkcji (m.in. wprowadzenie kolejnej klatki schodowej). Od 2007 r. jest własnością Gminy Prudnik, która w zrewaloryzowanej willi otworzyła Prudnicki Ośrodek Kultury.

Opis

Willa znajduje się w centrum Prudnika, po południowej stronie ul. Kościuszki. Powstała tuż przy barokowym klasztorze kapucynów, rozebranym pod koniec XIX w. i zastąpionym kościołem ewangelickim (również już nieistniejącym). XVII-wieczna piwnica, która odchodząc od południowo-zachodniego narożnika klasztoru w stronę zachodnią, sięgała kolumnowego portyku willi, została zachowana i przyłączona do jej piwnic. Od frontu znajduje się oryginalne kute ogrodzenie, również poddane renowacji na początku XXI w. Do willi prowadzi półokrągły podjazd. Od południa znajduje się ogród. Neorenesansowa willa nawiązuje do włoskich pałaców miejskich. Założona jest na planie prostokąta, z ryzalitami, ma cztery kondygnacje i przykryta jest czterospadowym dachem. Główne wejście prowadzi przez monumentalny kolumnowy portyk. Budynek wzniesiono z cegły. Elewacje są otynkowane, ozdobione boniowaniem i sztukateriami. Charakterystycznym elementem elewacji ogrodowej jest arkadowo otwarta loggia - kolejne nawiązanie do włoskiego renesansu. W arkadach znajdują się wtórnie wmontowane (obecnie odtworzone) angielskie okna. Wewnątrz pomieszczenia są rozlokowane wokół reprezentacyjnego westybulu, zdobionego bogatą dekoracją snycerską schodów, boazerii i polichromowanego stropu, w którym umieszczono świetlik, z witrażowymi drzwiami i oknami. Wystrój snycerski zachowany jest także w sieni. Na piętrze, na ścianie południowej jest wielkoformatowe sygnowane malowidło ze sceną Znalezienia Mojżesza. Wnętrze willi wyposażono w dwie fontanny: na parterze w centrum holu (z kobiecą figurą na postumencie, trzymającą pięcioramienną lampę, w owalnej niecce zdobionej przez cztery żaby) oraz secesyjna fontanna na piętrze, przy zachodniej ścianie (żeliwna figura kobiety na tle okrągłego lustra, pochylonej nad źródłem wody, która spływa do półokrągłej misy, której dno wyłożone jest kolorową mozaiką.

W godzinach otwarcia Prudnickiego Ośrodka Kultury, informacje: http://www.pok-prudnik.pl/

Oprac. Joanna Szot, OT NID w Opolu, 10.06.2014 r.