Wraz z otaczającym go cmentarzem przykościelnym i zachowanymi wokół niego obiektami tworzy zespół o dużych walorach krajobrazowych. Wzniesiony w 2. poł. XVIII wieku zachował wyposażenie z przełomu XVIII - XIX w. Obiekt znajduje się na „Powiatowym Szlaku Turystycznym im. Michała Drzymały, Kościoły Drewniane Powiatu Grodziskiego”.

Historia

Najstarsze wzmianki z 1380 wymieniają kościół p.w. N.P. Marii, św. Mikołaja i Znalezienia Krzyża Św., który ufundowany był przez braci Sambora, Jana, Stanisława, Stępote i Macieja Proskich. Pierwotny kościół został wzniesiony zapewne ok. 1641 r. i był wymieniany, jako kościół drewniany, natomiast w 1725 r. opisywano go, jako świątynię konstrukcji szkieletowej. Obecny (powstały w miejscu poprzedniego) wzniesiono w 2. poł. XVIII wieku. W 1861 r. dobudowano dwie murowane kaplice, neogotycką Matki Boskiej staraniem Adama Broel-Platera i Serca Pana Jezusa. W kościele przeprowadzono remonty: w 1962, w 1982 r., podczas którego wymieniono ramy okienne, w 2007 r. zakonserwowano dach, więźbę i ściany oraz wykonano wokół kościoła nawierzchnie z kostki granitowej.

Opis

Kościół drewniany położony na skraju wsi, przy drodze do Zielęcina i Ruchocic na skarpie wzniesienia, na którego szczycie znajduje się plebania. Przy świątyni stalowa dzwonnica, kaplica grobowa Opalińskich, cmentarz przykościelny otoczony murowanym ogrodzeniem.

Kościół jest orientowany, drewniany, wzniesiony w konstrukcji zrębowej, na kamienno - ceglanej podmurówce, z zewnątrz oszalowany z przylegającymi do niego dwoma murowanymi, otynkowanymi kaplicami. Od zachodu dominuje drewniana wieża o dwóch uskokowych kondygnacjach. Wieża na rzucie kwadratu, wzniesiona w konstrukcji słupowej, zwężająca się ku górze, zwieńczona jest barokowym hełmem cebulastym, z latarnią pokrytą blachą.

Świątynia jest jednonawowa z prezbiterium zamkniętym trójbocznie. Za prezbiterium znajduje się zakrystia, przy nawie od pn. i pd. dobudowane zostały dwie kaplice na planie kwadratu, które utworzyły rodzaj transeptu. Bryła świątyni jest zróżnicowana. Korpus główny kościoła nakrywa dach dwuspadowy, od wsch. przechodzący w wielopołaciowy pokryty gontem. Murowane kaplice zwieńczone dachami dwuspadowymi o podobnych gabarytach, co nad nawą, pokryte zostały czerwoną dachówką. Okna są prostokątnie zamknięte łukami koszowymi, w profilowanych obramieniach, w ścianie wschodniej okno okrągłe.

Wnętrze kościoła, nakryte zostało stropem z listwową, w kratownicę wykonaną w 1953 r. Na profilowanej belce tęczowej znajduje się z krucyfiks z XIX w. Między nawą a kaplicami szerokie arkady ostrołukowe. Zachowane wyposażenie kościoła obejmuje: ołtarz główny z 2. poł. XIX w. z rzeźbami śś. Piotra i Pawła, obrazem św. Mikołaja; w kaplicy ołtarz Matki Boskiej z Dzieciątkiem; późnobarokową ambonę, chrzcielnicę barokowo-klasycystyczną z końca XVIII w. oraz żelazne drzwi z 2. poł. XVIII w. ze starym zamkiem prowadzące do zakrystii.

Zabytek dostępny. Możliwość zwiedzania wnętrza świątyni po wcześniejszym uzgodnieniu telefonicznym. Bliższe informacje oraz godziny Mszy Św. podane są na stronie internetowej Archidiecezji Poznańskiej www.archpoznan.pl

Oprac. Radomiła Banach, OT NID w Poznaniu, 04.09.2015 r.