Gmach charakteryzuje monumentalna forma architektoniczna o doskonałym wyczuciu proporcji, nawiązująca stylem do manierystycznych włoskich pałaców i bardzo dobrze wpisującą się w skalę założenia Dzielnicy Zamkowej. Zabytek znajduje się na obszarze pomnika historii „Poznań - historyczny zespół miasta” (rozp. Prezydenta RP z dn. 28-11-2008 roku).

Historia

Budynek został wzniesiony w latach 1928-1932 na podstawie projektu Adama Ballenstedta, wyłonionego w ramach zamkniętego konkursu, z przeznaczeniem na siedzibę Wyższej Szkoły Handlowej. W latach 1945-1947, w trakcie odbudowy po zniszczeniach wojennych przez architektów Stefana Słońskiego i Bogdana Cybulskiego, został podwyższony o jedną kondygnację. W latach 1956-1958 do jego elewacji pd. dobudowano pod kątem rozwartym nieco niższe skrzydło, pozbawione detalu architektonicznego charakteryzującego budynek frontowy (nie objęte wpisem do rejestru). W latach 2001-2002 przeprowadzono prace konserwatorskie we wnętrzach (m. in. w auli), obejmujące dekorację i wyposażenie.

Opis

Gmach Uniwersytetu Ekonomicznego znajduje się w centrum miasta, jest usytuowany po wsch. stronie al. Niepodległości, elewacją frontową zwrócony w kierunku zachodnim. Budynek został wzniesiony z cegły na rzucie wydłużonego prostokąta z nieregularnymi elewacjami szczytowymi i elipsoidalnym ryzalitem po stronie wschodniej. Prostopadłościenny, pierwotnie czterokondygnacyjny, w trakcie powojennej odbudowy został podwyższony o dodatkową, nieznacznie cofniętą kondygnację. Monumentalna fasada jest dziewiętnastoosiowa, z dominującym w jej kompozycji okazałym ośmiofilarowym, wgłębnym portykiem poprzedzonym schodami. Wieńczy ją pełna, pokryta rustyką attyka (na jej osi pierwotnie znajdował się wysoki kartusz z laską Merkurego), częściowo skrywająca późniejszą, cofniętą kondygnację. Całości nadano dosyć surowy charakter, utrzymany w stylu modernistycznego neoklasycyzmu, który podkreśla zastosowanie naturalnego kamienia (filary wykonano ze skoczowskiego piaskowca; elewację pokryto rustykalną okładziną z dolomitu chrzanowskiego). Prostokątne otwory okienne cofniętej w głąb portyku elewacji otrzymały klasyczne oprawy w postaci gzymsów podokiennych i zwieńczeń w formie klińców i trójkątnych frontonów. Po obu stronach portyku umieszczono współczesne, niestety nie dostosowane skalą do fasady, rzeźby przedstawiające profesorów uczelni: prof. Edwarda Taylora po stronie lewej i prof. Zbigniewa Zakrzewskiego (m. in. autora wspomnień dokumentujących historię Poznania w okresie międzywojennym, zatytułowanych „Ulicami mojego Poznania”) - po stronie prawej.

We wnętrzu dominuje hol w kształcie prostokąta wydłużonego na osi północ-południe, wokół którego znajdują się pozostałe pomieszczenia. Na wyższe kondygnacje prowadzą dwie główne klatki schodowe po północnej i południowej stronie ryzalitu. Na uwagę zasługuje wystrój auli z malowidłem przedstawiającym orła autorstwa Stanisława Jarockiego, poddany gruntownym pracom konserwatorskim w 2001 roku.

Zabytek dostępny.

Oprac. Anna Dyszkant, OT NID w Poznaniu, 16-03-2017 r.