Poznaj lokalne zabytki


Wyraź zgodę na lokalizację i oglądaj zabytki w najbliższej okolicy

Zmień ustawienia przeglądarki aby zezwolić na pobranie lokalizacji
Strona korzysta z plików cookies. Dowiedz się więcej.

kościół parafialny pw. Narodzenia Najświętszej Marii Panny - Zabytek.pl

kościół parafialny pw. Narodzenia Najświętszej Marii Panny


kościół 1905 r. Popowo Kościelne

Adres
Popowo Kościelne, 66

Lokalizacja
woj. mazowieckie, pow. wyszkowski, gm. Somianka

Kościół jest przykładem twórczości architekta Józefa Piusa Dziekońskiego i wpisany został do rejestru zabytków ze względu na wartości stylowe i okres powstania.

Historia

Pierwsze wzmianki o Popowie jako własności biskupa płockiego pochodzą z ok. 1203 r. Dobra popowskie pomiędzy 1380 a 1768 r. były własnością rodziny Popowskich herbu Pobóg, następnie Kozłowskich i Skarżyńskich.

W związku z rozwojem kultu maryjnego i ruchu pielgrzymkowego wokół słynącego łaskami obrazu Matki Bożej Popowskiej w roku 1665 w Popowie wybudowano pierwszą drewnianą kaplicę, będącą filią kościoła w Barcicach, którą rozbudowano w 1740 r. kosztem Erazma Bogdańskiego i Gabriela Popowskiego. Jej konsekracja przez biskupa Marcina Załuskiego, sufragana płockiego miała miejsce w 1743 r. Erekcja parafii z fundacji Michał Kozłowski herbu Jastrzębiec nastąpiła ok. 1768 r., jednak pierwszy proboszcz zaczyna rezydować w Popowie na stałe dopiero w 1808 r. Pełne prawa parafii kościół zyskuje dopiero w 1865. Obecny kościół postawiony został w stylu neogotyckim staraniem ks. Jana Krzyżewskiego przy współpracy ziemianina Stanisława Skarżyńskiego według projektu Józefa Piusa Dziekońskiego w 1905 r. Jego konsekracja nastąpiła w 1909 r. W okresie II wojny światowej został on uszkodzony, po jej zakończeniu poddano go rewaloryzacji. 

Opis

Kościół usytuowany jest we wschodniej części wsi, po wschodniej stronie placu przykościelnego. Teren przykościelny ogrodzony jest murem z kamieni polnych przykrytych dachówkami. Główne wejście prowadzi przez ceglaną bramę z trzema arkadami usytuowaną w zachodniej części ogrodzenia. Wokół kościoła znajdują się liczne nasadzenia drzew, w tym starodrzewa. Od strony północnej kościół przylega do drogi prowadzącej do Barcic, za nią usytuowana jest plebania.

Świątynia jest orientowana, murowana z cegły, ściany wysokie, nie otynkowane, nakryte wysokimi dachami konstrukcji więzarowej wzmocnionej stolcem. Bryła rozczłonkowana, z kryptą pod kaplicą pd. i prezbiterium z wieżą w pn.-zach. narożu, oszkarpowany. Korpus nawowy przekryty trzema dachami namiotowymi, dwa zwieńczone iglicami z kulami, środkowy sygnaturką, wspartą na czterech słupkach, zwieńczoną iglicą z krzyżem. Prezbiterium, kaplice przekryte zostały dachami dwuspadowymi, salka, zakrystia i kruchty pulpitowymi. Szczyt wsch. i zach. korpusu nawowego, szczyty kaplic i kruchty uskokowe. Frontowa wieża jest czterokondygnacyjna, zwieńczona została attyką z fryzem z ostrołukowymi płycinami i dachem wiciowym, mającym na narożach cztery iglice. Klatka schodowa na chór muzyczny jest trójkondygnacyjna, zwieńczona fryzem arkadowym i ośmiobocznym hełmem. Wszystkie dachy kryte są blachą. Kościół jest trójnawowy, pięcioprzęsłowy, z dwuprzęsłowym, zamkniętym trójbocznie prezbiterium, flankowanym przy pierwszym przęśle przez dwa dodatkowe przęsła, za nimi salkę i zakrystię oraz kruchty z usytuowanymi skośnie wejściami. Nawa główna tej samej szerokości co prezbiterium, oddzielona od naw bocznych pięcioma parami ośmiobocznych filarów. Do pierwszych przęseł od prezbiterium przylegają dwie kaplice, od strony południowej, przy pd.-zach. narożu korpusu nawowego: kruchta i klatka schodowa na chór muzyczny. Wewnątrz w nawach, prezbiterium salce i zakrystii sklepienia gwiaździste, w kaplicach i dodatkowych przęsłach przy prezbiterium krzyżowo-żebrowe, w kruchtach krzyżowe, w wieży klasztorne. 

W ołtarzu głównym neogotyckim znajduje się wykonana w II poł. XVII lub I poł. XVIII w. kopia obrazu MB Częstochowskiej w sukience z blachy srebrnej w stylu regencji z II ćwierci XVIII w. pochodząca z rozebranej kaplicy. Przy obrazie tabliczki wotywne z I poł. XIX w., pięć z nich z sygnaturą warsztatu znanego złotnika warszawskiego Karola Malcza. Na zasuwie obraz chrztu Chrystusa namalowany w Pradze przez malarza Jana Kuśmidrowicza w 1908. Dwa ołtarze boczne barokowe z ok. 1740 oraz feretrony z obrazami z XVIII w. W wyposażeniu kościoła liczne elementy z XVIII/1 poł. XIX w. W podziemiach znajdują się groby rodu Skarżyńskich, fundatorów kościoła.

Obiekt dostępny podczas mszy oraz po uprzednim umówieniu się z proboszczem parafii w Krajkowie.

Jerzy Szałygin, OT NID w Warszawie, 06.09.2018 r.

Rodzaj: kościół

Styl architektoniczny: neogotycki

Materiał budowy:  ceglane

Forma ochrony: Rejestr zabytków, Ewidencja zabytków

Inspire id: PL.1.9.ZIPOZ.NID_N_14_BK.176982, PL.1.9.ZIPOZ.NID_E_14_BK.254291