Poznaj lokalne zabytki


Wyraź zgodę na lokalizację i oglądaj zabytki w najbliższej okolicy

Zmień ustawienia przeglądarki aby zezwolić na pobranie lokalizacji
Strona korzysta z plików cookies. Dowiedz się więcej.

rogatka płońska II - Zabytek.pl

rogatka płońska II


budynek użyteczności publicznej pocz. XIX w. Płock

Adres
Płock, Aleja Jana Kilińskiego 10b

Lokalizacja
woj. mazowieckie, pow. Płock, gm. Płock

Rogatki Płońskie stanowią świadectwo rozwoju i historii miasta, zaprojektowane zostały w stylu klasycystycznym przez znanego warszawskiego architekta Jakuba Kubickiego.

Stanowią przykład architektury municypalnej z pocz. XIX w. na Mazowszu.

Historia

Układ urbanistyczny Płocka na początku XIX w., kiedy to miasto znajdowało się w zaborze pruskim, poddany został gruntownej przebudowie. W 1803 r. rozpoczęto realizację planu Schmida, zakładającego likwidację średniowiecznych murów miejskich w zamian za utworzenie o wiele większego pierścienia z wałów otaczającego miasto. Na przecięciach wału z drogami wjazdowymi zaplanowano rogatki miejskie. Od strony północnej i południowej przy trakcie prowadzącym do Płońska w 1825 r. zbudowano rogatki płońskie zaprojektowane przez znanego warszawskiego architekta Jakuba Kubickiego. Stanowiły pierwotnie siedzibę urzędników pobierających opłaty celne i drogowe. Rogatka południowa (II) w chwili obecnej pełni funkcję gastronomiczną.

Opis

Rogatki Płońskie złożone z dwóch budynków flankujących biegnącą równoleżnikowo ulicę Zygmunta Padlewskiego, po wschodniej stronie al. Jana Kilińskiego (oddzielone od niej chodnikiem) usytuowane są po obu stronach drogi wjazdowej prowadzącej z Płońska do miasta. Rogatka II usytuowana została po południowej stronie ulicy Zygmunta Padlewskiego. 

Obiekt wybudowany został na ceglano-kamiennym fundamencie, bez podpiwniczenia, ze ścianami wymurowanymi z cegły spojonej zaprawą cementowo-wapienną, ze ścianami obustronnie otynkowanymi. Stropy wykonane zostały z drewna. Więźba dachowa jest krokwiowa, pokryta dachówką (pierwotnie blachą). Stolarka okienna i drzwiowa w pełni wykonana została z drewna.. Budynek rozplanowany jest na planie prostokąta, z dwoma asymetrycznej wielkości pomieszczeniami, w układzie szeregowym. Wejście do budynku prowadzi od strony północnej poprzez centralnie umieszczone drzwi flankowane przez dwa jednoosiowe okna.

Budynek jest zwarty, jednokondygnacyjny, z niskim poddaszem, nakryty dachem czterospadowym, w którego północnym spadku (w części zachodniej) ulokowany został komin. Wejście do budynku prowadzi poprzez ośmiokolumnowy podcień (w porządku doryckim) z kolumnami wspierającymi gzyms międzykondygnacyjny ściany. Elewacje budynku wykonane zostały w stylu klasycystycznym, zwieńczone zostały gzymsem koronującym. W elewacjach szczytowych po jednym oknie w formie stojącego prostokąta.

Obiekt ogólnodostępny.

Jerzy Szałygin, OT NID w Warszawie, 09.05.2019 r.

Rodzaj: budynek użyteczności publicznej

Styl architektoniczny: nieznana

Materiał budowy:  ceglane

Forma ochrony: Rejestr zabytków, Ewidencja zabytków

Inspire id: PL.1.9.ZIPOZ.NID_N_14_BK.183351, PL.1.9.ZIPOZ.NID_E_14_BK.251572