Historia

Obecnie istniejący kościół wybudowano w 1539 roku na miejscu wcześniejszej świątyni. W drugiej połowie XVIII wieku dokonano przebudowy i powiększenia budynku od strony wschodniej. W 1781 roku wystrój kościoła wzbogacił się o dwa boczne ołtarze sprowadzone z klasztoru klarysek z Opawy, a także o XIX — wieczny ołtarz, który został przekształcony w XX wieku.

Opis

Kościół parafialny pw. Wniebowzięcia NMP usytuowany jest w centralnej części miejscowości. Orientowany, na działce znajdującej się przy skrzyżowaniu ulic Owsianej i Krasickiego. Budowlę otacza otynkowane, skarpowane ogrodzenie, w którego płd. zach. narożu znajduje się stacja Męki Pańskiej(?). Brama prowadząca na teren kościoła znajduje się naprzeciw głównego wejścia. Dostrzec można częściowo zachowane cechy stylu gotyckiego i renesansowego. Układ wewnętrzny jest jednonawowy, symetryczny. Do niewielkiego, zamkniętego trójbocznie prezbiterium dobudowano po bokach kaplicę i zakrystię, nad którymi znajdują się loże. Podział powierzchni ścian wewnątrz jest akcentowany prostymi w formie pilastrami. Okna zakomponowano w tej samej linii poziomej. Pomiędzy nawą a prezbiterium znajduje się przęsło pośrednie, które jest delikatnie wyodrębnione z bryły kościoła i stanowi transept. Prezbiterium i nawa pokryte są sklepieniami kolebkowymi z lunetami. Sklepienia kolebkowo — krzyżowe zastosowano w zakrystii i kaplicy, natomiast żaglaste na gurtach w przęśle pośrednim. Nawę od strony zachodniej domyka masywna i zwarta w bryle wieża, nakryta dachem namiotowym, z dobudowaną od strony płd. klatką schodową w formie półkolistej. Elewacje wieży są podzielone poziomymi gzymsami i odsadzkami na pięć zwężających się ku górze kondygnacji. Powierzchnię przyziemia i pierwszej kondygnacji zdobi boniowanie, które w dolnej partii pokryte jest delikatną rustyką. Portal wejścia głównego w przyziemiu wieży, ostrołuczny, zwieńczony tynkowanym na gładko trójkątnym szczytem. Od strony frontowej wieży, na wysokości drugiej kondygnacji znajduje się okno ostrołukowe z zachowanym fragmentem maswerku z 1593 roku. Mury kościoła wzmocnione przyporami. Kościół jest murowany, otynkowany. Nawa i prezbiterium nakryte są dachem siodłowym, o jednej kalenicy, pierwotnie kryty dachówką. Na skrzyżowaniu transeptu z nawą góruje barokowa sygnaturka. Wystrój wnętrza wzbogacają XIX — wieczne obrazy o tematyce religijnej J. Fahnrotha. W transepcie znajdują się barokowe ołtarze boczne, na jednym z nich wyeksponowano krucyfiks pochodzący z drugiej połowy XVI wieku, o cechach gotyckich.

Obraz Św. Cecylia

Artysta na płótnach ukazał Świętą Cecylię oraz Świętego Alojzego. Tematyka nawiązuje do malarstwa grupy artystycznej Nazareńczyków. Na obydwu płótnach widoczna jest inspiracja malarstwem barokowym, hiszpańskim. Obraz przedstawiający św. Cecylię został umieszczony w nawie pod sklepieniem, tuż przy chórze muzycznym. Miejsce zawieszenia obrazu jest nieprzypadkowe, ponieważ św. Cecylia to patronka organistów i muzyki kościelnej. Dla podkreślenia orędownictwa świętej umieszczono obraz w prostej, drewnianej ramie, którą wzbogacono w narożach i w połowie długości każdego boku wyrzeźbionym atrybutem, m.in. harfą. Centrum przedstawienia stanowi postać św. Cecylii. Ubrana w niebieską suknię i obficie udrapowany czerwony płaszcz święta siedzi na bogato rzeźbionym krześle i gra na niewielkich organach. Towarzyszą jej unoszące się w górnym rogu obrazu dwie postacie aniołów ze śpiewnikiem w dłoniach.

Obraz Święty Alojzy

Obraz św. Alojzego, umieszczony na południowej ścianie nawy pod chórem organowym został oprawiony w drewnianą prostokątną ramę z dekoracyjnymi. W centrum przedstawienia, na tle rozświetlonego nieba widać adorującą krucyfiks postać Alojzego Gonzagi. Rozmodlony święty, ubrany w czarną sutannę i białą komżę, klęczy przed krzyżem, obejmuje go dłońmi i skłania głowę do stóp wiszącego Chrystusa. Stałość, trwałość i siłę jego modlitewnej postawy symbolizuje umieszczona w głębi obrazu kolumna. J. Fahnroth oprócz wizerunków św. Cecylii i św. Alojzego namalował dla kościoła w Pliszczu obraz z przedstawieniem św. Anny.

Zabytek dostępny.

Oprac. Magdalena Urbaniak, OT NID w Opolu, 21-02-2017r.