Od 1741 r., gdy Zamek Górny został ostrzelany podczas I wojny śląskiej, pełnił funkcję siedziby biskupiej w Otmuchowie, a od 1821 r. mieszkał w nim Wilhelm v. Humboldt. Rozwiązania formalne, zastosowane przez projektanta Michała Kleina odnaleźć można w jego nyskich realizacjach.

Historia

Inicjatorem budowy i fundatorem nowego pałacu u stóp zamku biskupiego w Otmuchowie był bp wrocławski Franciszek Ludwik v. Neuburg (1783-1732). Wykonanie projektu zlecił on Michałowi Kleinowi (architektowi miejskiemu w Nysie od 1697, który od 1714 r. pełnił funkcję architekta dworu biskupiego). Zachował się kontrakt dotyczący zlecenia, datowany na 25-09-1706 r. Pałac ukończono w 1707 r. Od 1810 r. dobra biskupie w Otmuchowie w postaci zamków Górnego i Dolnego oraz bażanciarni zostały zajęte przez państwo pruskie, a 11 lat później oddane ministrowi Wilhelmowi v. Humboldt. Baron wraz z rodziną zamieszkał w pałacu, gdyż stan techniczny zamku nie pozwalał na jego użytkowanie. W tym samym stuleciu pałac został rozbudowany o ryzalit z tarasem od płd. i zach. przybudówkę. Podczas przebudowy pałacu na szkołę w 1927 r. przekształcono wnętrza na piętrze. Potomek Wilhelma, Bernhard Humboldt-Dachröden w 1929 r. sprzedał miastu zamek wraz z pałacem i bażanciarnią. W latach 60. XX w. w budynku mieściła się szkoła podstawowa, a w 70. żłobek. Obecnie Zamek Dolny jest siedzibą Urzędu Miejskiego w Otmuchowie.

Opis

Pałac położony jest na północno-wschodnim zboczu wzgórza zamkowego, na południe od Rynku. Teren pałacu jest ogrodzony: ogrodzenie w formie żelaznych krat rozpiętych między murowanymi i otynkowanymi filarami. Piętrowy, podpiwniczony budynek nakryty jest wysokim czterospadowym dachem krytym dachówką. Główne wejście prowadzi od północy, kamiennymi schodami. Do korpusu na rzucie prostokąta od południa, na osi dostawiony jest ryzalit z tarasem na piętrze, a od zachodu piętrowa dobudówka z tarasem. Elewacje barokowego pałacu oparte są na wysokim cokole i rozwiązane symetrycznie, na poziomie parteru pokryte boniowaniem. Środkowa oś fasady, z portalem zamkniętym łukiem, zaakcentowana jest pilastrami w tzw. wielkim porządku, z jońskimi kapitelami. Na poziomie piętra, oddzielonym gzymsem podokiennym, podzielona jest lizenami. Portal z boniowaną archiwoltą zwieńczony jest kluczem. Prostokątne okna na parterze mają profilowane opaski, a na piętrze ujęte są pilastrami o jońskich kapitelach, zwieńczonymi przerwanym odcinkowym naczółkiem z wolutami. Pozostałe elewacje rozwiązano w podobny sposób. Wnętrze podzielono na 2 trakty, a część środkową zajmuje sień. Pomieszczenia na parterze przykryte są sklepieniami. W wyniku przekształceń związanych ze zmianą funkcji budynku wnętrza pałacowe utraciły reprezentacyjny wystrój.

Obiekt dostępny jest z zewnątrz, wnętrza za zgodą właściciela.

Oprac. Joanna Szot, OT NID w Opolu, 19.08.2014 r.