Pomimo wielu przebudowań kościół posiada relikty gotyckie. Obiekt uznano za wartościowy dla architektury krajowej ze względu na jego układ przestrzenny oraz kształt architektury mający znaczenie zarówno dla kraju jak i historii architektury.

Historia

Pierwszy kościół drewniany fundowany w 1399 roku przez Janusza I starszego księcia mazowieckiego. Spalony w 1565 r. Kolejny kościół drewniany wystawiono w latach 1564-1573 kosztem Wojciecha Borukowskiego, plebana ostrołęckiego. Został spalony przed 1609 rokiem. W latach 1641-1658 budowa drewnianej nawy oraz murowanego prezbiterium z zakrystią kosztem Jana Ostrołęckiego i Zejdliców. W latach 1739-1740 powstał murowany korpus nawowy, dzieło architekta Baya. W 1751 roku założono sklepienie w zakrystii. Wykończenie w latach 1754-1784 dobudowa kaplicy pw. Matki Boskiej Różańcowej, skarbczyka, przemurowanie zakrystii, położenie dachów. Konsekrowany 1773 roku. W 1831 roku spalony dach. Remontowany w połowie XIX wieku i w 1873 roku. W 1863 roku budowa wieżyczki na sygnaturkę. W 1909 roku gruntownie odnowiony. Otoczony murem w 1934 roku. W czasie II wojny światowej kościół zamieniono na więzienie, później złożono w nim zboże, wreszcie urządzono warsztat dla czołgów. Częściowo zniszczony w 1944 roku. Niemcy rozebrali wzniesione przed drugą wojna nawy boczne oraz partię frontową wydłużającą kościół. Dopiero w 1957 roku w kościele wznowiono nabożeństwa.

Opis

Prezbiterium i zakrystię wzniesiono w połowie XVII wieku, w stylu gotyckim. Późniejsza nawa posiada cechy barokowe. Dach dwuspadowy kryty blachą. Na kalenicy nad nawą wznosi się ażurowa, czworoboczna wieżyczka na sygnaturkę. Wieńczy ją latarnia obita blachą. Kościół ma 39 długości i 12 metrów szerokości. Posiada jedną nawę, która składa się z trzech przęseł. Prezbiterium jest węższe i ma dwa przęsła. Przy nim, od zachodu, znajduje się prostokątna zakrystia. Nawę od zachodu poszerza prostokątna kaplica, od południa pozostały ślady rozebranej kruchty. Ściany rozczłonkowane płytkimi wnękami arkadowymi. Znajdują się trzy uproszczone pilastry w typie toskańskim. Ponad nimi biegnie słabo zarysowany gzyms. Wyżej nad wnękami nawy, okna zamknięte odcinkowo. Prezbiterium doświetlają dwa okna boczne zamknięte półkoliście i jedno okrągłe w szczycie. Podwójne pasy wzmacniają kolebkowe sklepienie nawy. Pasy biegną sponad zdwojonych pilastrów. Prezbiterium posiada sklepienie beczkowe z lunetami, a kaplica sklepienie krzyżowe. Chór muzyczny wspiera się na dwóch filarach.

Obiekt dostępny dla zwiedzających.

Oprac. Katarzyna Kosior, OT NID w Warszawie, 25.11.2014 r.