Od kilku lat jest miejscem, na którym zakochani umieszczają kłódki symbolizujące trwałość łączącego ich uczucia. Mostek znajduje się na Szlaku Zabytkowych Mostów w Polsce.

Historia

Budowa kładki dla pieszych związana jest z powstaniem na wyspie Pasiece, włączonej w granice miasta w 1891 r., reprezentacyjnej dzielnicy o charakterze willowym. Obecny mostek powstał w 1903 r. na miejscu wcześniejszego, drewnianego. Przy jego wschodnim końcu znajduje się drewniany domek w typie szwajcarskim, tzw. Grabówka, zwyczajowo uznany za miejsce pobierania opłaty za przejście przez most, symbolicznego grosza (czy raczej feniga), skąd pochodzi nazwa własna mostku. Druga, „Zielony Mostek”, pochodzi od koloru pokrycia malarskiego na przęsłach.

Opis

Mostek znajduje się nad kanałem Młynówka, pomiędzy ul. Mozarta a ul. Piastowską, ok. 250 m na południowy zachód od Rynku. Łączy centrum miasta z wyspą Pasieką, na której zlokalizowane są liczne instytucje kulturalne oraz obiekty zabytkowe. Jest to dwuprzęsłowy most wiszący ze stałymi przyczółkami i filarem nurtowym, o stalowej, nitowanej konstrukcji nośnej. Długość całkowita mostu wraz z przyczółkami wynosi 49,22 m, szerokość powierzchni użytkowej - ok. 2,70 m. Zawieszenie mostu znajduje się w połowie jego długości, nad filarem nurtowym. Wsparte jest na dwóch stalowych słupach, z których w kierunku przyczółków biegną łukiem stalowe taśmy, usztywnione zastrzałami i przymocowane do płyty mostu stalowymi zawiesiami. Przyczółki murowane są z kamienia łamanego i oblicowane kamiennymi ciosami. Ażurowa, stalowa balustrada rozpięta jest między słupkami betonowymi i stalowymi, podtrzymującymi konstrukcję zawieszenia. Pomost o konstrukcji stalowej i drewnianej, z nawierzchnią z asfaltu. Słupki przyczółkowe zdobione są dekoracjami geometryczno-kwiatowymi w secesyjnej stylistyce. Także secesyjne są dekoracje stalowych elementów mostka - balustrady, słupów itp. Pośrodku mostku znajduje się zwieńczenie łączące stalowe słupy w formie łuku koszowego, z kratownicy nakrytej blaszanymi daszkami. Po jego obu stronach umieszczony jest herb Opola, u dołu zawieszona jest ozdobna latarnia.

Obiekt ogólnodostępny.

Oprac. Ewa Kalbarczyk-Klak, OT NID w Opolu