w granice Opola. Stanowi charakterystyczny element kompozycji przestrzennej wsi - ulicówki, jest wyróżniającym się elementem zabudowy Wróblina i świadectwem lokalnych tradycji religijnych.

Historia

Kaplica została wzniesiona przypuszczalnie w 1 poł. XIX w., jej dokładna historia nie jest znana.

Opis

Wolnostojąca kaplica usytuowana jest w północnej części miasta Opola, a w środkowej części historycznej wsi Wróblin, przed zabudowaniami zagrody nr 8. Zwrócona frontem w stronę ul. Sołtysów, w kierunku północnym. Otoczona żeliwnym, niskim płotkiem z pocz. XX wieku.

Rzut poziomy kaplicy jest zbliżony do kwadratu (200 x 210 m). Bryła jest symetryczna, trójkondygnacyjna na niskim cokole, o stopniowo zwężających się kolejnych kondygnacjach, zakończona trójkątnym szczytem, nakrytym dwuspadowym daszkiem z krzyżem na kalenicy.

Kaplica wybudowana została z cegły pełnej, na zaprawie wapiennej. Ściany otynkowane, pokrycie dachowe z dachówki ceramicznej – karpiówki.

Elewacje gładko tynkowane, dzielone uskokami i profilowanymi gzymsami. W dolnej elewacji od strony północnej i południowej znajdują się dwa otwory zamknięte łukiem – od frontu prowadzący do niewielkiego pomieszczenia z ołtarzykiem i figurą MB z Dzieciątkiem, tylny będący formą głębokiej niszy. W drugiej kondygnacji - od frontu nisza z figurą świętej, z tyłu płytsza, pusta wnęka zamknięta łukiem odcinkowym. Trzecia kondygnacja ażurowa, z czterema otworami dzwonnymi zamkniętymi łukiem odcinkowym. Boczne elewacje gładko tynkowane, bez wnęk i otworów. W szczycie od frontu prostokątna mała wnęka z nieczytelnym obrazem, u góry podwieszony dzwon, poruszany z poziomu niszy w tylnej części przyziemia. Stolarka w I i II kondygnacji drewniana, z delikatnymi szczeblinami tworzącymi dekoracyjne szklenia.

Zabytek ogólnodostępny.

Oprac. Ewa Kalbarczyk-Klak, OT NID w Opolu, 13.11.2017 r.