Poznaj lokalne zabytki


Wyraź zgodę na lokalizację i oglądaj zabytki w najbliższej okolicy

Zmień ustawienia przeglądarki aby zezwolić na pobranie lokalizacji
Strona korzysta z plików cookies. Dowiedz się więcej.

mury obronne - Zabytek.pl

mury obronne


mur obronny XIV w. Olsztynek

Adres
Olsztynek

Lokalizacja
woj. warmińsko-mazurskie, pow. olsztyński, gm. Olsztynek - miasto

Element zespołu staromiejskiego, przykład gotyckiej architektury obronnej zachowanej w czytelnym obwodzie.

Historia

Wśród badaczy przedmiotu istnieje rozbieżność dotycząca czasu powstania murowanych fortyfikacji, wzniesionych w miejscu drewnianej palisady. Część uważa, że nastąpiło to już w wieku XIV, jednakże coraz więcej dowodów wskazuje na to, że mury obronne Olsztynka zaczęto budować dopiero po wojnie głodowej w 1414 r. W XVII w. całe miasto zostało dotkliwie zniszczone przez wojny szwedzkie, a po pożarze w 1685 r., baszty zaczęto adaptować na mieszkania. Na skutek kolejnego pożaru, w 1804 r., zniszczeniu uległa zlokalizowana w pobliżu zamku Brama Niemiecka, a kolejne lata XIX w. spowodowały dalsze zniszczenia substancji miejskich fortyfikacji, które traktowano jako łatwo dostępne źródło budulca. Otaczająca miasto fosa została zasypana i zamieniona na ogrody. W 1914 r. w wyniku niemieckiej ofensywy miasto wraz ze znacznymi fragmentami obwarowań uległo poważnemu zniszczeniu. Podczas odbudowy, Richard Dethlefsen - Prowincjonalny Konserwator Zabytków Prus Wschodnich, zwrócił uwagę na konieczność zachowania murów obronnych. Rozpoczęte prace konserwatorskie przerwał wybuch II wojny światowej. Po 1945 r., pierwsze zabiegi nakierowane na zachowanie miejskich fortyfikacji miały miejsce w 1957 r., jednakże najistotniejsze prace przeprowadzono w latach 1993-94, kiedy to zrewitalizowano północno-wschodni ciąg obwarowań.

Opis

Linia murów biegła po obwodzie nieregularnego prostokąta i oprócz odcinka północnego i południowo-wschodniego, który jest częściowo nieczytelny zachowała się do dziś. Główny obwód olsztyneckich obwarowań mierzący ok. 1000 m zamykały dwie bramy: Wysoka, zwana Niemiecką - znajdująca się obok zamku i Nidzicka, zwana Polską - w południowym ciągu murów. Żadna z nich się nie zachowała. Grubość murów u podstawy sięgała 2 metrów, a ich wysokość dochodziła do 9 m. Do budowy fundamentów użyto kamienia polnego, natomiast górne partie ścian licowane były cegłą. W główny obwód muru obronnego wkomponowano otwarte od strony miasta baszty łupinowe, których łącznie było 13. Większość z nich została w późniejszym okresie zaadaptowana na budynki mieszkalne i przetrwała do dziś. Wschodni ciąg olsztyneckich fortyfikacji flankowała baszta okrągła, częściowo zachowana. Na zewnątrz murów znajdowała się nieczytelna już fosa, zasilana przez wody rzeki Jemiołówki. Tereny fosy po wschodniej i zachodniej stronie dawnych fortyfikacji zagospodarowane zostały na ciągi spacerowe.

Zabytek dostępny.

Oprac. Adam Mackiewicz, 6.12.2014 r.

 

Dane obiektu zostały uzupełnione przez użytkownika Jarosław Bochyński (JB).

Rodzaj: mur obronny

Styl architektoniczny: nieznana

Materiał budowy:  ceglane

Forma ochrony: Rejestr zabytków, Ewidencja zabytków

Inspire id: PL.1.9.ZIPOZ.NID_N_28_BL.38610, PL.1.9.ZIPOZ.NID_E_28_BL.30846