Pomnik w Olecku był drugim co do wielkości pomnikiem poległych wzniesionym w Prusach Wschodnich i największym zachowanym do dziś.

Historia

Pomnik w Olecku wzniesiono jako cześć większego kompleksu rekreacyjnego zwanego przed II wojną światową Hindenburgpark (Park Hindenburga). Oprócz pomnika w jego skład wchodziły tereny zielone, boiska oraz kąpielisko. Budowę pomnika zainicjował w 1925r. ówczesny starosta olecki Bruno Wachsmann. Budowa obiektu przypadła na lata 1926-1927. Autorami projektu pomnika byli starosta Wachsmann, Beyer oraz Max Rola, pracami kierował budowniczy Schneck. Przedsięwzięcie sfinansowano częściowo ze składki publicznej, materiał do budowy pomnika pozyskano z terenu powiatu. Pomnik uroczyście odsłonięto 11 września 1927 roku. Poświęcono go pamięci żołnierzy z powiatu oleckiego którzy zginęli w I wojnie światowej. W momencie odsłonięcia był największym pomnikiem pierwszowojennym na terenie Prus Wschodnich (większy od niego pomnik tannenberski odsłonięto kilka dni później). Po II wojnie światowej z pomnika zdemontowano tablicę z inskrypcją języku niemieckim. Obecnie pomnik w Olecku jest największym zachowanym tego typu obiektem w województwie.

Opis

Pomnik w Olecku zlokalizowany jest w obrębie terenów rekreacyjnych usytuowanych na północ od centrum miasta. Wzniesiony na niewielkim podwyższeniu, wykonany z ociosanego kamienia. Jako jedyny z zachowanych w województwie pomników posiada nietypową formę półrotundy. Wysokość pomnika wynosi 10 a szerokość 20 metrów. Przy zakończeniach ścian pomnika oraz w jego centralnej części umieszczone są kamienne słupy z reliefem na elewacji przedstawiającym miecz. Dolna część pomnika przepruta jest sześcioma ostrołukowymi arkadami. Górna część pomnika zwieńczona jest gzymsem.

Obiekt dostępny.

Oprac. Maurycy Domino, 9.12.2014 r.