Historia

Drugi pałac w Ołdrzychowicach Kłodzkich, obok → pałacu przy ul. Polnej związany był z przędzalnią bawełny zbudowaną tu w 1822 r. przez Hermanna Dietricha Lindheima. Został wzniesiony w 1844 r. na terenie niedużych dóbr, przy wjeździe na teren przędzalni. Zbudowano go w duchu późnej fazy śląskiego neoklasycyzmu, i jest to główny korpus obecnego budynku. Pałac ten wraz z dobrami i przędzalnią sprzedali po 1860 r. synowie Hermanna Dietricha Lindheima. Kupił je finansista ich ojca, bankier Friedrich Edouard von Löbbecke z Wrocławia, który wraz z hrabią von Oppersdorf prowadził przędzalnię dalej. W latach 70. XIX w. pałac rozbudowano od pd.-zach. o krótki człon z wieżą, do którego dostawiono cofnięte, dwutraktowe skrzydło zachodnie. Tę nową część budynku wzniesiono w stylu historyzmu w połączeniu neorenesansu z neobarokiem i z neoklasycyzmem. Ostatecznie pałac przeszedł w posiadanie hrabiów von Oppersdorf. W 1929 r. został sprzedany siostrom Franciszkankom Szpitalnym. Jeszcze przed 1945 r. główny korpus pałacu rozbudowano od pn. o 1/3. Dalszej rozbudowy pałacu dokonano w latach 70. XX w. Poszerzono skrzydło zach. i nadbudowane facjaty w jego dachu. Obecnie pałac użytkowany jest jako Dom Prowincjalny sióstr Franciszkanek Szpitalnych.

Opis

Pałac murowany, tynkowany. Jego główny korpus na planie wydłużonego prostokąta, dwukondygnacjowy, nakryty wysokim dachem czterospadowym. Fasada ze środkowym trójosiowym ryzalitem pozornym, w osi zagłębiona. Poprzedzona portykiem z jońskimi kolumnami wspierającymi balkon przed płytką loggią na piętrze. Układ otworów komponowany. Fasada z boniowanym cokołem, dzielona jońskimi pilastrami wspierającymi profilowane belkowanie. Środkowy ryzalit pozorny zwieńczony spłaszczonym, trójkątnym, obramionym szczytem z termalnym oknem w polu, wypełnionym promieniście ułożonymi szczeblinami. Od pd.-zach. dobudowany do korpusu pałacu krótki człon z wieżą. Wieża dwu- i półkondygnacjowa, czworoboczna z oknami w uszakowych obramieniach w formie litery T. Jej naroża podkreślone rytym w tynku przemiennym boniowaniem. Na nim oparte gładkie belkowanie z profilowanym gzymsem na kroksztynach. Powyżej wąska, górna kondygnacja wieży z okulusami, ożywiona rytą w tynku tablaturą i zwieńczona wąskim profilowanym gzymsem koronującym. Wieża nakryta wysokim, czterospadowym dachem (siodłowym) z kutym grzebieniem. Sąsiadująca z wieżą część nowego członu budynku dzielona częściowo kanelowanymi pilastrami z uproszczonymi głowicami wspierającymi belkowanie koronujące. Okna w uszakowych obramieniach w formie litery T. Wysokie, ozdobne kominy wyprowadzone ponad dach. Skrzydło zach. znacznie przebudowane. Zachowany wystrój jego elewacji frontowej złożony z: gzymsowań i prostych, profilowanych obramień okien, w przyziemiu zaopatrzonych w odcinki nadokiennych gzymsów.

Zabytek dostępny przez cały rok, możliwość obejrzenia tylko z zewnątrz.

Oprac. Iwona Rybka-Ceglecka, OT NID we Wrocławiu, 12.12.2016 r.