Wraz z otaczającym terenem tworzy układ o ciekawych walorach przestrzenno-krajobrazowych. Uznany za wartościowy ze względu na swój układ przestrzenny oraz kształt architektury mający znaczenie zarówno dla regionu jak i historii architektury.

Historia

Spichlerz wzniesiony ok. poł. XIX w. w Oblinie folwarku wchodzącym w skład dóbr podzamecko - maciejowickich, należących w latach 1792-1945 do Zamoyskich. Wzniesiony na skarpie starorzecza Wisły, w roku 1898 został zniszczony przez powódź Zniszczeniu uległa ściana południowo - zachodnia. Obniżono w tym miejscu cokół i wstawiono ścianę drewnianą tynkowaną. Po drugiej wojnie światowej spichlerz użytkowała Gminna Spółdzielnia, która w roku 1995 przekazała obiekt gminie Maciejowice. Gmina ogłosiła przetarg na sprzedaż obiektu. Obecnie spichlerz jest własnością prywatnego właściciela, który ogrodził działkę ogrodzeniem z siatki.

Opis

Spichlerz w Oblinie usytuowany na skarpie jeziora (starorzecze Wisły), wśród pól uprawnych w odległości ok 1 km na zachód od Maciejowic. Na planie prostokąta z wyraźnym podziałem na przęsła. Rzut wszystkich kondygnacji jednoprzestrzenny. Budynek trójkondygnacyjny, niepodpiwniczony z wysokim dachem naczółkowym z szerokim okapem. Murowany z cegły na ceglano - kamiennym fundamencie, tynkowany. Dach konstrukcji krokwiowo-belkowej, deskowany, kryty papą. Szczyty drewniane, konstrukcji ramowej, odeskowane od zewnątrz. Ściany zewnętrzne, na całej wysokości, wzmocnione są filarami murowanymi z cegły. Cztery filary w ścianach wzdłużnych, cztery filary w narożnikach oraz po jednym na osiach ścian szczytowych. Filary wystające poza obręb murów, tworzą lizeny zewnętrzne i wewnętrzne. Nadproża otworów okiennych i drzwiowych zamknięte są łukami płaskimi. Konstrukcja nośna pierwszej kondygnacji opiera się na zrębie opartym na murze i czterech słupach drewnianych. Zniszczona ściana murowana narożnika południowo - zachodniego została zastąpiona konstrukcją drewnianą, sumikowo - łątkową idąca przez dwie kondygnacje. Druga kondygnacja opiera się na systemie idących równolegle po osi wzdłużnej podciągów, opartych na słupach i płatwiach stropowych. Trzecia kondygnacja będąca jednocześnie poddaszem, posiada dwie ścianki kolankowe. Schody drewniane dwubiegowe, na pierwszej kondygnacji z poręczą. W podłogach drugiej i trzeciej kondygnacji otwór do podnoszenia towarów. Na drugiej kondygnacji od frontu, otwór drzwiowy do zsypywania ziarna. Wszystkie otwory okienne i drzwiowe ościeżnicowe. Drzwi zewnętrzne dwuskrzydłowe, z desek, obite z zewnątrz blachą. Drzwi na drugiej kondygnacji, jednoskrzydłowe z desek. Okna frontowe, pojedyncze, dwuskrzydłowe, czteropolowe, częściowo szklone. Pozostałe okna jednoskrzydłowe, dwupolowe. W szczytach trzeciej kondygnacji wmontowane są okna pojedyncze, sześciopolowe, jednoskrzydłowe. Elewacja frontowa - północna, pięcioosiowa. Przyziemie na niskim cokole. Otwory drzwiowe na osi. Elewacja podzielona symetrycznie sześcioma lizenami, pomiędzy którymi rozmieszczone prostokątne otwory okienne. Elewacja szczytowa - wschodnia, dwuosiowa. Poddział wertykalny podkreślony trzema lizenami, które na poziomie drugiej kondygnacji rozszerzają się uskokowo ku parterowi. Pomiędzy lizenami w obu kondygnacjach otwory okienne. Szczyt deskowany na nakładkę, na osi szczytu otwór okienny. Elewacja południowa czteroosiowa, częściowo od strony skarpy na wysokim cokole obniżającym się przy narożniku południowo - zachodnim. Otwory okienne jak w elewacji frontowej. Symetria elewacji naruszona w południowo - zachodnim narożniku, gdzie wstawiono drewnianą ścianę bez otworów okiennych. Elewacja zachodnia jednoosiowa, na niskim obniżającym się w kierunku skarpy cokole. Drewniana ściana narożna, południowo - zachodnia, tynkowana. Szczyt deskowany z otworem okiennym na osi.

Obiekt jest niedostępny dla zwiedzających, można go zobaczyć jedynie zza ogrodzenia.

Oprac. Katarzyna Kosior, OT NID w Warszawie, 21.10.2014 r.