Poznaj lokalne zabytki


Wyraź zgodę na lokalizację i oglądaj zabytki w najbliższej okolicy

Zmień ustawienia przeglądarki aby zezwolić na pobranie lokalizacji
Strona korzysta z plików cookies. Dowiedz się więcej.

Oblęgorek - pałacyk Henryka Sienkiewicza wraz z zabytkowym parkiem i aleją lipową - Zabytek.pl

galeria zdjęć obiektu Oblęgorek - pałacyk Henryka Sienkiewicza wraz z zabytkowym parkiem i aleją lipową

Oblęgorek - pałacyk Henryka Sienkiewicza wraz z zabytkowym parkiem i aleją lipową

Pomnik Historii 1900 r. Oblęgorek

Adres
Oblęgorek

Lokalizacja
woj. świętokrzyskie, pow. kielecki, gm. Strawczyn

Zespół pałacyku Henryka Sienkiewicza w Oblęgorku ma szczególne znaczenie dla dziedzictwa kulturowego naszego kraju, jako dar narodu polskiego dla swojego wybitnego przedstawiciela – pisarza, późniejszego noblisty Henryka Sienkiewicza.

Wyróżnienie (jedno z trzech, uhonorowani w ten sposób zostali również Józef Ignacy Kraszewski i Maria Konopnicka) było świadectwem uznania dla twórcy, którego dzieła dodawały rodakom sił w czasie niewoli oraz przyczyniały się do podtrzymywania świadomości narodowej i umacniania więzi z podzieloną między zaborców ojczyzną.

Założenie cechuje duży stopień autentyzmu. Składa się ono z eklektycznej rezydencji o willowej architekturze, parku oraz okazałej czterorzędowej alei obsadzonej lipami, które były jednym z darów z okazji jubileuszu twórczości Sienkiewicza. We wnętrzach pałacyku zgromadzone są liczne pamiątki po pisarzu i jego rodzinie, m.in. meble, portrety pędzla Jacka Malczewskiego i Kazimierza Pochwalskiego, książki, dary, albumy i adresy jubileuszowe.

Historia

W 1900 r. komitet obchodów jubileuszowych 25-lecia pracy pisarskiej Henryka Sienkiewicza zakupił majątek ziemski w Oblęgorku i przekazał go w darze pisarzowi. Pałacyk został wybudowany w latach 1900-1902, według projektu architekta Hugona Kudery. W nową rezydencję wkomponowano pochodzące z drugiej połowy XIX w., nieznacznie przebudowane, budynki poprzednich właścicieli Oblęgorka: dwór Tarłów oraz dostawioną do niego willę Halików. Równolegle, częściowo pod kierunkiem Franciszka Szaniora, trwały prace nad porządkowaniem parku krajobrazowego, założonego wokół rezydencji w drugiej połowie XIX w.

Sienkiewicz wprowadził się do pałacyku w 1902 r. i przebywał w nim z rodziną głównie w miesiącach letnich. Opuścił Oblęgorek ostatecznie w sierpniu 1914 r. powierzając opiekę nad domem gospodyni. Zabezpieczyła ona wyposażenie oraz część rzeczy i pamiątek rodzinnych na czas wojny, dzięki czemu spadkobiercy pisarza mogli ponownie urządzić tu swój dom (Sienkiewicz zmarł w 1916 r. w Szwajcarii, gdzie wyjechał po wybuchu I wojny światowej). W czasie II wojny światowej zamieszkujący w pałacyku syn pisarza i jego żona byli aresztowani (Henryk Józef dwukrotnie) za ukrywanie partyzantów z grupy Wilka. Na początku 1945 r. w pałacyku kwaterowali żołnierze Armii Czerwonej, a Sienkiewiczowie zamieszkali w „rządcówce”. Kiedy w marcu tego roku majątek objęła reforma rolna, rodzinie Sienkiewiczów przyznano jedynie część ziemi; zdewastowany pałacyk odzyskali w 1949 r.

W 1956 r. dzieci pisarza – Henryk Józef i Maria, przekazały rezydencję oraz park na cele muzealne. Po niezbędnym remoncie, w 1958 r. zostało tu otwarte Muzeum Henryka Sienkiewicza. Odzyskane oraz zakupione wyposażenie i pamiątki pozwoliły początkowo na działalność tylko w części parteru, ale sukcesywnie powiększano ekspozycję. W 1976 r. muzeum zostało oddziałem Muzeum Narodowego w Kielcach.

Opis

Park z pałacykiem położony jest na południowym stoku Góry Baraniej, wśród łąk, pól i zabudowy zagrodowej wsi Oblęgorek w powiecie kieleckim. Zespół zajmuje około dwuhektarowy teren w północnej części wsi, a z drogą lokalną połączony jest kilkusetmetrową aleją dojazdową.

Czterorzędowa, obsadzona lipami aleja prowadzi pod górę, poprzez bramę pośrednią, dalej pierścieniowym zakolem na dziedziniec przedwejściowy od strony północnej. Pałacyk stoi w środku założenia. Otacza go park krajobrazowy w stylu angielskim, cechujący się bogatą i różnorodną szatą roślinną. Dominują w nim tradycyjne gatunki, m.in.: dęby, lipy drobnolistne i jesiony wyniosłe, ale występują też gatunki rzadkie, takie jak tulipanowce czy platany klonolistne.

Eklektyczny pałacyk jest w większości murowany, z fragmentami drewnianych okładzin i wystroju. Charakteryzuje się – wynikłym z historii obiektu – skomplikowanym, nieregularnym rzutem. Bryłę urozmaicają m.in. ryzality, wykusz oraz okrągła wieża, z której roztacza się wspaniały widok na okolicę. Od południa zaprojektowano loggię, od południowego zachodu - tarasy. Elewację frontową budynku zdobi stiukowa dekoracja przedstawiająca m.in. herb Sienkiewicza, a wieńczy rzeźba husarza, stanowiąca nawiązanie do Trylogii. Wejście główne poprzedza portyk.

Obecnie na parterze pałacyku znajduje się odtworzone mieszkanie Sienkiewicza. W salonie, jadalni, gabinecie i sypialni zgromadzono oryginalne, pozyskane historyczne i zrekonstruowane meble oraz wyposażenie, zaaranżowane w stylu epoki, stosownie do wspomnień i źródeł historycznych. Na piętrze znajduje się wystawa biograficzno-literacka oraz ekspozycja multimedialna.

oprac. Narodowy Instytut Dziedzictwa

Rodzaj: zespół rezydencjonalny

Forma ochrony: Pomnik Historii

Inspire id: PL.1.9.ZIPOZ.NID_N_26_PH.15485