Stanowi ona także świadectwo po greckokatolickiej ludności wsi.

Historia

Cerkiew we wsi Obarzym powstała w 1828 r. jako świątynia filialna parafii gr.-kat. w Izdebkach. Wybudowano ją na miejscu starszej świątyni, która istniała już w 3 ćw. XVIII w. Nową cerkiew zawdzięczamy staraniom Tekli z Bogdańskich Pohoreckiej i ks. Iwana Dobrzańskiego. W 1926 r. cerkiew została odnowiona. Po II wojnie światowej opuszczona. 16.X.1947 r. przejęta na własność Skarbu Państwa i przekazana w użytkowanie parafii w Dydni, pełniła przez pewien czas funkcję punktu katechetycznego. 04 sierpnia 1965 r. władze państwowe zamknęły i zaplombowały świątynię. W nocy 30 listopada 1969 r. miejscowi wierni zajęli dawną cerkiew. Następnie w latach 1970-71 przeprowadzono jej remont. Wtedy też częściowo zmieniono bryłę przekształcając formę sygnaturki. Zmieniono także otwory okienne w części prezbiterialnej z owalnych na prostokątne, zlikwidowano ikonostas i chór muzyczny. Kościół został poświęcony 10 stycznia 1971 r. przez biskupa Ignacego Tokarczuka.

Opis

Cerkiew zlokalizowana została w zach. części Obarzyma, ok. 30 m na pólnoc od drogi przebiegającej przez wieś. Świątynia usytuowana powyżej drogi, na sztucznie rozplanowanym placu na stoku wzgórza. Orientowana, o układzie centralnym, nietypowym jak na drewnianą cerkiew z tego terenu. Cerkiew wybudowana na planie wydłużonego ośmioboku, na osi wschód-zachód. Charakteryzuje ją zwarta bryła, przekryta ośmiopołaciowym dachem o centralnie umieszczonej wąskiej i wysokiej sygnaturce. Budowla została posadowiona na kamiennej podmurówce. Ściany drewniane, konstrukcji zrębowej, z zewnątrz obite gontem, a wewnątrz ściany i strop obite boazerią. Dach i hełm sygnaturki pokryty blachą. Trzon sygnaturki podobnie jak ściany obity gontem. Elewacje świątyni pozbawione dekoracji architektonicznej. Elewacja frontowa (zachodnia) jednoosiowa, elewacje boczne dwuosiowe (otwory w centrum i ścianie prezbiterium). Na elewacji wsch. zawieszono drewniany krucyfiks. Wnętrze cerkwi jednoprzestrzenne, przekryte stropem płaskim. Część prezbiterialna wydzielona podwyższeniem o jeden stopień. Zabytkowe wyposażenie stanowią dwie tablice epitafijne: jedna poświęcona Tekli Pohoreckiej (zm. 1846), druga Ludwikowi Wisłockiemu (zm. 1848).

Dostęp do zabytku ograniczony. Obiekt dostępny z zewnątrz. Ewentualna możliwość zwiedzania po wcześniejszym uzgodnieniu telefonicznym.

Oprac. Beata Kuman, 17.12.2014 r.