Historia

Pałacyk neogotycki zwany Zameczkiem został wzniesiony w drugiej ćwierci XIX wieku jako rezydencja pochodzącego z Dolnego Śląska, Karola Wilhelma Albrechta barona von Ike, radcy sądowego Królestwa Prus. Prawdopodobnie, pierwowzorem Zameczku, zapewne zgodnie z życzeniem zamawiającego, był pałac w Wojanowie (Schildau) na Dolnym Śląsku, w okolicach Jeleniej Góry, który w latach 1831-1839 był również własnością rodziny Ike.

Szczegółowe losy obiektu nie są znane. Wiadomo, że był użytkowany jako kaplica ewangelicko-augsburska, później mieściło się tu m.in. kino. Po drugiej wojnie światowej zameczek był wykorzystywany jako hotel. Od 1946 roku właścicielami obiektu były: Polskie Towarzystwo Turystyczno-Krajoznawcze Płock, Fabryka Maszyn Żniwnych w Płocku i Urząd Gminy w Nowym Duninowie. Obecnie stanowi własnością prywatną.

Opis

Zameczek położony jest w południowo-wschodniej części zabytkowego parku, w której znajdują się również dwa inne pałace: główny i myśliwski. W czasie swojej świetności obiekty otaczały cztery rozległe stawy, obecnie osuszone , które stanowiły cenne dopełnienie całego założenia parkowego.

Obiekt z czerwonej cegły klinkierowej, nietynkowany, zbudowany na planie litery T. Bryła jest nieregularna, dwukondygnacyjna z poddaszem, częściowo podpiwniczona. Od wschodu umieszczona została okrągła, czterokondygnacyjna wieża połączona z korpusem głównym prostopadłym łącznikiem. Piętra poprzedzielane w elewacjach gzymsem kordonowym. Charakterystyczne dla zastosowanego tu stylu neogotyckiego jest ostrołukowy kształt okien, schodkowy szczyt w południowej elewacji oraz pseudomachikuły w zwieńczeniu wieży. Wewnątrz zastosowano sklepienia kolebkowe.

Teren prywatny. Obiekt dostępny zza ogrodzenia.

Oprac. Bartłomiej Modrzewski, OT NID w Warszawie, 17.10.2014 r.