Wraz z kamiennym ogrodzeniem stanowią dominantę przestrzenną i malowniczy element w zabudowie dawnego miasteczka.

Historia

Obecny kościół wraz z dzwonnicą wzniesiono w 2 ćw. XVIII w. z fundacji Józefa Bukowskiego, chorążego sanockiego, konsekrowano w 1745 r. W 1877 r. przeprowadzono remont elewacji kościoła. Kościół i dzwonnica były remontowane w latach 1906 - 1908, wytynkowano elewacje, zmieniono także pokrycie dachu kościoła z gontowego na blachę. Do następnego remontu przystąpiono w 1939 r. W 1944 r. spalił się dach kościoła, uszkodzeniu uległa sygnaturka, po tych wydarzeniach zmieniono nieco formę sygnaturki z masywnej i strzelistej na mniejszą, o kopulastym hełmie, w podobny sposób zmieniono także formę ostrosłupowych dotąd wieżyczek flankujących szczyt fasady. Świątynia została spalona przez UPA w 1946 r. i ponownie remontowana w 1949 i 1951 r. oraz w 1954 i 1963 r. Ostatnie prace remontowe: osuszenie i remont elewacji kościoła wykonano w 2004 r.

Opis

Zespół kościelny położony jest we środkowej części wsi, na wsch. od lokalnej drogi Pisarowce - Bukowsko. Teren kościelny jest ogrodzony murem z kamienia łamanego, w jego pd. - zach. części znajduje się murowana dzwonnica.

Kościół orientowany, wybudowany na rzucie krzyża łacińskiego, w którego ramionach umiejscowiono kaplice, z zamkniętym trójbocznie od zewnątrz a półkoliście od wnętrza jednoprzęsłowym prezbiterium, trzyprzęsłowym wnętrzem nawy głównej, z prostokątną w rzucie zakrystią od pd. i dobudowanym do niej przedsionkiem. Bryła kościoła wysmukła, zwarta, przekryta jest nad nawą dachem dwuspadowym z wieżyczką na sygnaturkę, przechodzącym w wielospadowy nad prezbiterium, od frontu ujętym szczytem z ramującymi go dwoma wieżyczkami z hełmami. Pn. kaplica przekryta dachem trzyspadowym, pd. kaplica dwuspadowym, wtórnym, przechodzącym w pulpitowy nad parterową zakrystią a niewielki przedsionek zadaszeniem dwuspadowym o połaciach o różnym spadku. Kościół wymurowano z kamienia, połacie dachu pokryto blachą. Fasadę kościoła flankują w narożach dwie czworoboczne wieże, dekorowane pilastrami w osiach, wyciągnięte ponad gzyms wieńczący w formie ośmiobocznych graniastosłupów zwieńczonych baniastymi hełmami. Pomiędzy nimi rozplanowano symetryczną, trójosiową, trzykondygnacyjną elewację, rozdzieloną pilastrami w wielkim porządku, pomiędzy którymi w osiach skrajnych umieszczono w dwóch poziomach wnęki konchowe z rzeźbami świętych a pośrodku, drzwi w kamiennym portalu z tympanonie i dużym oknem powyżej. Oś środkowa ujęta w głęboką wnękę przez całą wysokości elewacji, zakończoną w szczycie pełnym łukiem. Na elewacjach bocznych, gładko tynkowanych, bez dekoracji, rozmieszczono smukłe, zakończone półkoliście okna a pod nimi w osiach niskie półkoliste, całość zwieńczono od góry profilowanym gzymsem. Narożniki kaplic podkreślono lizenami, geometria kaplicy pd. zmieniona jest współczesną rozbudową.

Dzwonnica usytuowana jest na zach. od kościoła, w ciągu ogrodzenia. Wybudowana na rzucie kwadratu, dwukondygnacyjna, przekryta dachem czterospadowym zakończonym cebulastą kopułką, wymurowana z kamienia, z dachem krytym blachą. W górnej kondygnacji rozmieszczono cztery smukłe, zakończone półkoliście otwory, z każdej strony, we wnętrzu umieszczono 3 dzwony, kondygnacje rozdzielono uskokiem z gzymsem a całość zwieńczono rozbudowanym gzymsem podokapowym. W dolnej kondygnacji urządzono kaplicę.

Obiekt dostępny dla zwiedzających.

Oprac. Barbara Potera, OT NID w Rzeszowie, 16-11-2015 r.