Historia

Budynek został wzniesiony w 1747 r. na terenie kolonii protestanckiej gminy braci czeskich. Świątynia o rzucie podkowy przypominała dom mieszkalny, ponieważ nakazem władz pruskich nie mogła wyróżniać się pod względem architektonicznym. Podczas wojny siedmioletniej, w 1759 r., zbór został spalony przez wojska rosyjskie, podobnie jak cała zabudowa kolonii. Odbudowany 10 lat później na uproszczonym rzucie prostokąta. Na początku lat 60. XX w. budynek adaptowano na salę gimnastyczną, usuwając pierwotny wystrój wnętrza i dostawiając przybudówkę szatni.

Opis

Dawny zbór zlokalizowany jest w południowo-zachodniej części miasta, na terenie śródmieścia, w zwartej zabudowie ul. Wróblewskiego, prostopadłej do głównej arterii miasta - ul. Wrocławskiej. Murowany, piętrowy obiekt o prostokątnym rzucie jest przekryty dachem dwuspadowym. W kalenicy dachu umieszczono sygnaturkę z zegarem, nakrytą baniastym hełmem. Otynkowane elewacje są artykułowane oszczędnym detalem architektonicznym w formie pilastrów, gzymsów i opasek okiennych. Ściana północna jest przepruta dużymi oknami, zamkniętymi łukiem odcinkowym. Jednoprzestrzenne wnętrze przekrywa drewniany strop. Wystrój i wyposażenie nie zachowało się.

Obiekt jest dostępny przez cały rok, możliwość zwiedzania po wcześniejszym uzgodnieniu telefonicznym.

Oprac. Marta Kłaczkowska, OT NID w Zielonej Górze, 10.09.2014 r.