Stanowi główny akcent architektoniczny myśliborskiego rynku - największego średniowiecznego placu w regionie zachodniopomorskim.

Historia

Myślibórz założony został między 1262 a 1270 rokiem. Około 1270 r. otrzymał prawa miejskie od margrabiów brandenburskich, którzy wówczas władali okolicznymi terenami. W latach 1298-1537 był stolicą Nowej Marchii brandenburskiej. Zapewne jeszcze w XIII w. zbudowano pierwszą siedzibę władz miejskich, ówczesnym zwyczajem połączoną z halą kupiecką. Ratusz średniowieczny spłonął wraz z miastem w 1539 r. Budowla wzniesiona na jego miejscu w 1622 r. istniała do roku 1771. Obecny ratusz powstał z inicjatywy Franza Balthasara Schönberga von Brenkenhoffa, dzierżawcy domeny królewskiej w Karsku. Na prośbę komendanta garnizonu myśliborskiego płk Liebermanna von Sonnenburga, król Fryderyk II podarował miastu 50 000 talarów na jego budowę. Uroczystość oddania do użytku nowego ratusza odbyła się 21 grudnia 1772 r. 1 lipca 1805 rajcy myśliborscy przyznali środki na budowę ratuszowego zegara, który był dziełem miejscowego zegarmistrza nazwiskiem Franke. W ratuszu przechowywano wzorce obowiązujących w Myśliborzu miar i wag, sztandary miejskie z 1689 i 1830 roku, a także dokumenty dotyczące dziejów miasta i kroniki miejskie do 1849 r. Elementami wystroju ratusza były herby Prus i Myśliborza, obecnie przechowywane w Muzeum Pojezierza Myśliborskiego, a także nie zachowany obecnie portret króla Pruskiego Fryderyka II, podarowany miastu w 1774 r. Ratusz pełnił ważną rolę w życiu garnizonu myśliborskiego istniejącego do 1876 r. Mieścił się w nim areszt i odwach. W 1945 r. w ratusz stał się siedziba polskiej administracji miejskiej, a potem również powiatowej. Mieścił się tu również bank i komisariat milicji (na parterze). Od 1975 r. jest siedzibą Urzędu Miasta i Gminy Myślibórz, a obecnie również Rady Miejskiej. W okresie powojennym wielokrotnie przeprowadzano doraźne remonty, a zwłaszcza malowanie elewacji. W 2008 r. adaptowano strych na pomieszczenia biurowe, w 2009 r. przeprowadzono remont wnętrz 1. piętra. W 2010 r. odnowiono elewacje, które uzyskały obecną kolorystykę (według projektu D. Górskiego) oraz wyremontowano wnętrza.

Opis

Ratusz położony w centrum miasta, po zachodniej stronie rynku. Wschodnią, frontową elewacją zwrócony w kierunku rynku, który przekształcony jest w zielony skwer, przecięty przez dwie prostopadłe alejki. Elewacja tylna (zachodnia) usytuowana w pierzei ulicy Mariana Buczka.

Ratusz późnobarokowy, o formach łączących klasycyzujący barok z rokokowym detalem. Założony na rzucie wydłużonego prostokąta. Częściowo podpiwniczony, jednopiętrowy, nakryty czterospadowym dachem z dwiema kondygnacjami poddasza - użytkową i strychową.

Budynek murowany z cegły, otynkowany. Stropy drewniane z podsufitką, nad niektórymi pomieszczeniami piwnic - stropy ceramiczne odcinkowe. Dach kryty dachówką ceramiczną - esówką.

Elewacje symetryczne, z wydzielonym cokołem, zwieńczone profilowanym gzymsem podokapowym, w narożach ujęte pilastrami w wielkim porządku o głowicach ozdobionych motywem zbliżonym do rocaillu. Fasada i elewacja tylna jedenastoosiowe, z trójosiowym pseudoryzalitem pośrodku, obie elewacje boczne trójosiowe. W dłuższych elewacjach pozorne ryzality podzielone gzymsem kordonowym, w kondygnacji przyziemia wyodrębnione boniowaniem. Otwory trzech środkowych osi na parterze pozbawione obramień i zamknięte łukiem odcinkowym, na piętrze ujęte w obramienia złożone z profilowanych opasek, płycin w parapetach i gzymsów w nadprożach. Profilowanymi opaskami wyodrębnione pozostałe okna budynku. Na osi fasady usytuowane główne wejście do budynku z oryginalnymi dwuskrzydłowymi drzwiami o konstrukcji klepkowo-deskowej. W elewacji tylnej analogiczny otwór drzwiowy wtórnie zamieniony na okno. Frontowy pseudoryzalit zwieńczony trójkątnym naczółkiem ozdobionym motywem rocaillu. W bocznych partiach fasady i elewacji tylnej otwory skrajnych osi parteru i piętra ujęte wspólnymi opaskami, zaś okna dwóch osi środkowych - wyodrębnione przez ozdobne zwieńczenia nadproży (na parterze półkoliste gzymsy, w elewacji frontowej również duże rocaille i motywy panoplii). Podobne, zrytmizowane podziały widoczne w elewacjach bocznych elewacji. W elewacji północnej boczne wejście do budynku z jednoskrzydłowymi drzwiami o analogicznej konstrukcji jak w głównym wejściu. Na piętrze, powyżej drzwi usytuowany balkon. Wnętrze dwu- i półtraktowe, z dwuczęściową sienią pośrodku, mieszczącą w tylnym trakcie trzybiegowe łamane schody o ozdobnych deskowych tralkach. Dekoracja wnętrz stosunkowo skromna, ogranoczona do faset stropów. Jedynie w gabinecie burmistrza na 1. Piętrze strop kasetonowy, ozdobiony wykonana na tynku malaturą (z końca XIX w.?).

Obiekt dostępny w godzinach pracy urzędu.

Oprac. Maciej Słomiński OT NID Szczecin, 03-07-2017 r.