Pomimo przekształceń związanych z historią miasta i jego mieszkańców, zachował swój średniowieczny charakter.

Historia

Kościół p. w. św. Wojciecha, biskupa i męczennika, potocznie nazywany „starym kościołem” wzniesiono przypuszczalnie w latach 1266-1276. Źródła nie podają daty budowy murowanego kościoła. Pierwsza wzmianka o świątyni z 1598 r. informowała, że kościół był murowany z dzwonnicą, w górnej części drewnianą, posiadającą zegar. W XVIII w. drewnianą wieżę zastąpiono murowaną z dwoma zegarami. Przy kościele znajdował się cmentarz. Od 1580 r. budynek użytkowano jako zbór ewangelicki, a przywrócono go katolikom w 1628 r. Opis z 1715 r. wymienia cztery ołtarze. Główny poświęcony św. Wojciechowi, boczne: po stronie północnej Matce Boskiej Różańcowej, po południowej św. Barbarze i dodatkowo św. Antoniemu i mały ołtarzyk Matki Boskiej. Ponadto nad wejściem znajdował się chór muzyczny z pozytywem 8-głosowym oraz chór boczny, na północnej ścianie nawy, wyposażony w 12-głosowe organy. Kościół był wielokrotnie restaurowany. Do czasu powstania w mieście nowego większego kościoła (1861 r.), pod takim samym wezwaniem, świątynia funkcjonowała jako kościół parafialny. Wówczas przekształcono go w kościół filialny, a w latach 60. XX w. dodano wezwanie Matki Boskiej Śnieżnej. Pod prezbiterium znajduje się krypta. Przy kościele stoi figura św. Jana Nepomucena z 1799 r. wykonana prawdopodobnie przez rzeźbiarza Marka z Wyr.

Opis

Niewielkich rozmiarów kościół jest orientowany. Murowany z kamienia łamanego, w narożnikach z kamienia ciosanego, otynkowany. Wzniesiony w stylu gotyckim, wielokrotnie przebudowywany. Jednonawowy z trójbocznie zamkniętym prezbiterium. Do nawy od zach. przylega czworoboczna wieża, od pn. zakrystia, a od pd. niski przedsionek poprzedzony stopniami. Bryłę nakrywa dach gontowy dwuspadowy, nad korpusem zwieńczony sześcioboczną wieżyczką na sygnaturkę, schodzący na zakrystię i przedsionek, nad prezbiterium wielopołaciowy. Wieżę nakrywa dach namiotowy. Elewacja zach. (fasada) jednowieżowa, jednoosiowa. W partii przyziemia czworobocznej wieży trzy otwory wejściowe zamknięte półkoliście. W wyższych partiach otwory okienne zamknięte łukiem segmentowym i wycinkiem koła. Pozostałe elewacje artykułowane są szkarpami oraz otworami okiennymi również zamkniętymi półkoliście. Wnętrze nakryte stropem, zakrystię sklepieniem kolebkowym, a przedsionek wieży sklepiony jest krzyżowo. W środku znajduje się manierystyczny ołtarz główny z ok. 1675r. z przedstawieniem św. Mikołaja, po lewej stronie ołtarz boczny z 1701 r. poświęcony Matce Boskiej, po prawej św. Barbarze z 1700 r. Na uwagę zasługuje również manierystyczna ambona z pocz. XVII w., chrzcielnica późnogotycka z 1. poł. XVI w. oraz klasycyzująca chrzcielnica z 1. poł. XIX w.

Obiekt dostępny dla zwiedzających.

Oprac. Dorota Bajowska, OT NID w Katowicach, 22-11-2015 r.