Zachowany starannie wykonany detal (portale), sklepiona zakrystia, a we wnętrzu pozostałości drewnianej empory z 1509 r. oraz neogotyckie wyposażenie.

Historia

Wieś Mętno powstała prawdopodobnie w XIII w. W następnym stuleciu należała do kapituły kolegiackiej w Myśliborzu, w 1420 r. m.in. do klasztoru cystersek w Cedyni, który też posiadał prawo patronatu do tutejszego kościoła. Kościół ten wzniesiony został w 2. poł. XIII w. Świadczy o tym m.in. technika budowy ze starannie obrobionych ciosów kamiennych. Pierwsza pisemna wzmianka o świątyni pochodzi z 1350 r. W 1490 r. wzmiankowany jest proboszcz Ewald Guntersberch, w 1509 r. proboszczem był Johann Mitelsted, którego nazwisko zostało uwiecznione na belce chóru. Około 1540 r. kościół przejęty został przez ewangelików. W 1866 r. przeprowadzono gruntowną restauracje budowli - dostawiono wówczas trójboczną ceglaną apsydę, zamurowano otwór pomiędzy nawą a kruchtą, przekształcono w formach neogotyckich emporę zachodnią oraz wykonano neogotyckie wyposażenie. Po 2. wojnie światowej kościół został przejęty przez katolików i 30.03.1946 r. poświęcony pod obecnym wezwaniem. Początkowo stanowił filię parafii Najświętszego Serca pana Jezusa, obecnie jest kościołem filialnym parafii p.w. NMP Matki Kościoła w Chojnie.

Opis

Kościół położony w centrum wsi, po zachodniej stronie biegnącej południkowo głównej drogi wiejskiej, na nawsiu, na niewielkim wzniesieniu w północnej części czynnego cmentarza. Orientowany. Wczesnogotycki, jednonawowy, z poprzecznie założonym masywem wieżowym szerszym od krótkiej, niemal kwadratowej nawy, z węższym od niej wydzielonym prezbiterium wtórnie zamkniętym trójboczną apsydą. Do południowej ściany prezbiterium przylega niewielka prostokątna zakrystia. Dachy - nad wieżą dwuspadowy, poprzeczny do osi kościoła, nad korpusem nawowym i prezbiterium - dwuspadowe, nad apsydą - dach o pięciu połaciach, nad zakrystią - pulpitowy. Wieża, korpus nawowy, prezbiterium i zakrystia wzniesione z kostki granitowej układanej w regularnych warstwach, apsyda - z cegły fabrycznej. Dachy pokryte dachówką karpiówką.

Elewacje wieży, korpusu nawowego i prezbiterium z wydzielonym cokołem. Na osi zachodniej elewacji wieży ostrołukowy portal o dwuuskokowych ościeżach. W wyższych partiach wieży widoczne wąskie, szczelinowe okna, w najwyższej kondygnacji - zamknięte łukiem ostrym otwory dzwonne. W bocznej, południowej elewacji wieży, pod parą otworów dzwonnych okulus, w analogicznym miejscu elewacji północnej - tarcza zegarowa, a nad nią ostrołukowa wnęka z trzema smukłymi otworami. Szczyty wieży rozczłonkowane ostrołukowymi blendami. Okna nawy i prezbiterium wąskie, wydłużone, lancetowate, zamknięte ostrołukowo, o silnie rozglifionych ościeżach, okna zakrystii prostokątne, zamknięte łukiem odcinkowym. W północnej ścianie nawy, tuż obok narożnika wieży widoczny dawny portal - wczesnogotycki, zamknięty ostrołukowo, obecnie zastąpiony oknem zamkniętym łukiem odcinkowym. Wnętrze nawy i prezbiterium nakryte belkowym stropem. Apsyda ołtarzowa otwarta do wnętrza prezbiterium wysoką ostrołukową arkadą tęczy o krawędziach profilowanych uskokami oraz kolumienkami przechodzącymi w wałki archiwolty. Dolne partie ścian apsydy, pod parapetami okien ozdobione ostrołukową galeryjką. W południowej ścianie prezbiterium zachowany niewielki wczesnogotycki portal prowadzący do zakrystii - ostrołukowy, ze starannie obrobionej kostki granitowej. Przy zachodniej ścianie nawy drewniana neogotycka empora o częściowo starej konstrukcji, wspartej na belce z zachowanym napisem fundacyjnym: „IOHAN MITTELSTED: PFARRER: ANNO 1509: DEN 10 APRILIS”. Wyposażenie zabytkowe w zasadzie nie zachowało się, za wyjątkiem neogotyckiej ambony.

Obiekt dostępny po uprzednim zgłoszeniu do ks. proboszcza parafii Najświętszego Serca Pana Jezusa w Chojnie.

Oprac. Maciej Słomiński, OT NID w Szczecinie, 15-10-2015 r.