Historia

Parafia erygowana w 1699 roku staraniem Jana Lasockiego, cześnika łukowskiego wraz z budową drewnianego kościoła par. pw. Matki Boskiej Bolesnej i klasztoru dla zgromadzenia marianów. Kościół spalony w 1769 roku Budowa obecnego ukończona w 1776 roku. Odnowiony około połowy XIX wieku i remontowany kolejno w 1905, 1951 i 1965 roku co wpłynęło na podwyższenie dachów nad nawami bocznymi. Dawny klasztor marianów obecnie plebania, zbudowano ok połowy XIX wieku w miejsce poprzedniego, drewnianego. Przebudowany w 2 poł. XIX wieku. W 1864 roku nastąpiła kasacja zakonu księżny Marianów. Klasztor i kościół przejęli księża diecezjalni. Budynek klasztoru poddano rożnym przeróbkom i przystosowano na plebanię. W 1966 roku ponownie wrócili tu marianie. Przeprowadzono kapitalny remont i adaptację. Zlikwidowana ścianę oddzielająca cześć mieszkalną od gospodarczej, wydłużono korytarz, zlikwidowano cześć dużych pomieszczeń wprowadzając małe pomieszczenia, łazienki i kaplicę.

Opis

Barokowy, drewniany kościół o konstrukcji zrębowej, wzmocnionej lisicami, oszalowany na ceglanej podmurówce. Trzynawowy, o układzie bazylikowym z transeptem i dwuwieżową fasadą. Prezbiterium równe szerokością nawie głównej, zamknięte ścianami prostymi. Po bokach prezbiterium prostokątne: od pn. kruchta ze skarbczykiem, od pd. kruchta z zakrystią. Ściany nawy głównej wsparte na dwóch parach filarów toskańskich oddzielających niskie nawy boczne. Od zachodu wydzielona w nawie kruchta, nad nią chór muzyczny, po bokach dwie wieże, lekko zryzalitowane, mieszczące w przyziemiu składzik i kruchtę boczną oraz dwa pomieszczania na piętrze. Pod kościołem piwnice: pod nawą główną sklepione kolebkowo z lunetami, pod prezbiterium kolebkowo, a pod nawami bocznymi kryte stropem belkowanym na filarach. Fasada dwukondygnacyjna z dwiema wieżami. Ponad gzymsem wieńczącym fasady wolutowy szczyt między trzecimi, węższymi kondygnacjami wież, w których otwory drzwiowe. Dachy: nad nawą główna dwuspadowy, nad prezbiterium i ramionami transeptu trzypołaciowe, kryte gontem, nad nawami bocznymi jednospadowe kryte blachą, na wieżami namiotowe, gontowe, zwieńczone czworobocznymi wieżyczkami na sygnaturki, z kopulastymi blaszanymi hełmami. Nad skrzyżowaniem nawy z transeptem wieżyczka czworoboczna, obita blachą, zwieńczona kula i krzyżem. Wnętrze kryte stropem. Okna prostokątne, w nawach bocznych zamknięte półkoliście. Podłoga z szerokich tarcic, z ozdobnie układanymi listwami. Na balustradzie chóru data 1776.

Dawny budynek klasztoru marianów obecnie plebania, murowany z cegły, tynkowany. Parterowy, na rzucie prostokąta. Układ wnętrz dwutraktowy. Od frontu ganek o dwóch kolumnach i dwóch półkolumnach toskańskich. Dach naczółkowy, kryty dachówką.

Obiekt jest dostępny dla zwiedzających.

Oprac. Katarzyna Kosior, OT NID w Warszawie, 31.10.2014 r.