Budynek zachował swoja pierwotną funkcję, dawny układ wnętrza oraz otoczenie. Jest przykładem budownictwa regionalnego.

Historia

Margonin miasto w powiecie chodzieskim, położone jest nad północnym brzegiem jeziora Margonińskiego. Osadnictwo w tym rejonie sięga odległych czasów. Najstarsza wzmianka o wsi Margonin pochodzi 1364 r. Kościół parafialny usytuowany w północnej części miasta identyfikowany jest z miejscem osady przedlokacyjnej. Miasto lokowane było przed 1402 r. W 1469 r. wzniesiono mury miejskie. Margonin był miastem prywatnym należącym: w okresie od XIV-XV w. do Grzymalitów- Margońskich, na pocz. XVII w. do Rozdrażewskich, w XVII w. i pocz. XVIII w. do Gembickich, w XVIII w. do Ciecirskich, a następnie do Skórzewskich. Prawa miejskie Margonin uzyskał przed 1402 rokiem, odnowienie lokacji miasta miało miejsce w 1696 r.

Centrum miasta stanowi prostokątny rynek z którego narożników wybiegają główne ulice w kierunku północnym i zachodnim. Istniejąca zabudowa wokół rynku jest zróżnicowana, lecz w większości budynki maja charakter późnobarokowy. Narożnikowy dom nr 25 wzniesiony w 1798 r. w stylu późnobarokowym z charakterystycznym wolutowym szczytem w fasadzie. Murowany, parterowy budynek z mieszkalnym poddaszem ustawiony jest szczytem do rynku. W budynku zawsze mieściła sie apteka. Pierwszym aptekarzem był Tomasza Muler, który pełnił funkcję burmistrza miasta. Opis domu z 1820 roku przedstawia budynek, jako okazały, jednopiętrowy z wejściem z korytarza. W 1828 r. aptekę zakupił Krafft, następnie, od 1858 r. Emanuel Kratz i jego syn dr Emal Kratz, w latach 1879-83 jej posiadaczem był J. Todt, w latach 1884-1889 W Krawczyński, od 1889 do 1892 Bronisław Sikorski, w latach 1893-1896 Schauer, w latach 1897-1900 Witold Radkiewicz. W 1910 roku dom nabył aptekarz Klemens Fiebig, następnie Mieczysław Mielcarski. Apteka została zniszczona przez Niemców. Wówczas przebudowane zostało wnętrze, i zlikwidowano korytarz od strony fasady. W następnych latach w budynku nadal funkcjonowała apteka: w 1935 r. należała do Piotra Pawła Ilnickiego, 1946 r. Bolesław Wasiak później została upaństwowiona i przejęta przez Cefarm. Obecnie apteka nadal pełni swoja funkcję. W latach 60 XX w. poszerzono witrynę apteki.

Opis

Dom usytuowany jest w zachodniej pierzei rynku. Narożny budynek ustawiony jest szczytowo w linii zabudowy pierzei. Od strony pd. przylega do niego piętrowa kamienica, od północy wąska brukowana uliczka prowadząca do ul. Paderewskiego. Dom usytuowany na niewielkiej działce w kształcie prostokąta, ogrodzonej od północy i zachodu otynkowanym murem z metalową furtką. Dom jest podpiwniczony, wzniesiony na planie wydłużonego prostokąta z dobudowaną od zachodu dobudówką na rzucie prostokąta. Budynek jest murowany, parterowy z mieszkalnym poddaszem, nakryty wysokim dachem dwuspadowym. W fasadzie wznosi sie szczyt o wolutowym układzie. Fundamenty wzniesiono z kamienia łamanego, ściany wewnętrzne poddasza i dobudówki wykonano w konstrukcji szachulcowej z wypełnieniem ceglanym. Wnętrze w układzie trzytraktowym (z pomieszczeniem sklepowym) w domu frontowym i jednotraktowym w części dobudowanej. W piwnicy sklepienie kolebkowe.

Dostęp do zabytku ograniczony. Własność prywatna.

oprac. Radomiła Banach, OT NID w Poznaniu, 15-12-2015 r.