Usytuowanie i opis

Stanowisko archeologiczne znajduje się w obrębie Równiny Świdnickiej, w odległości ok. 400 m na zachód od wsi Maniów.

Grodzisko, zachowało się w formie czworokątnego nasypu o boku 40 m, otoczonego fosą szerokości 15-20 m. Po zewnętrznej stronie fosy jest widoczny wał na planie prostokąta z zaokrąglonymi narożami. W jego pobliżu - w odległości ok. 10 m po stronie wschodniej i 30 m po stronie południowej - zachowały się fragmenty drugiego wału. Nie można wykluczyć, że między wałami znajdowała się druga fosa.

Historia

Na podstawie badań archeologicznych grodzisko jest datowane na XIII, XIV-XV wiek. Po raz pierwszy wieś Maniów była wzmiankowana w 1193 roku. Z 1290 r. pochodzi informacja o komesie Thymo z Maniowa. W latach 1301-1305 wymieniano rycerza Przecława z Manov, w 1315 r. - Kiliana von Haugwitza. Można przypuszczać, że założenie obronne w Maniowie było siedzibą rycerzy, właścicieli tutejszych dóbr. Po okresie funkcjonowania grodu dobra w Maniowie były własnością m.in. von Schindlów, Abrahama Purschnitza, von Borschnitzów. W XVI-XVIII w. wzniesiono we wsi pałac.

Stan i wyniki badań

Przed 1945 r. na stanowisku prowadzono badania powierzchniowe. W 1923 r. wykonano przekop przez wał (Fritz Geschwendt). W 1992 r. stanowisko zinwentaryzowano w ramach akcji Archeologiczne Zdjęcie Polski. Grodzisko wymaga badań archeologiczno-architektonicznych. W trakcie badań odkryto fragmenty naczyń ceramicznych.

Zabytek dostępny. Obiekt oznaczono kamienną tablicą informacyjną. Na zachód od grodziska - wzdłuż brzegów Zalewu Mietkowskiego - przebiega szlak św. Jakuba. Przez Maniów poprowadzono również szlaki rowerowe: EuroVelo 9, Pętla Bystrzycka 2 (z Kątów Wrocławskich do Mietkowa), Wielka Pętla Bystrzycka dookoła Zalewu Mietkowskiego.

Oprac. Donata Trenkler, OT NID we Wrocławiu, 09.09.2014 r.