Cmentarzysko składające się z 2-3 kopców wchodzi w skład kompleksu sześciu stanowisk kurhanowych zlokalizowanych w Majdanie Górnym. Spośród innych kopców wyróżnia je dobry stan zachowania dwóch kurhanów.

Usytuowanie i opis

Kurhany znajdują na wschodnim skraju wsi, około 600 m na północ w linii prostej od zabudowań wsi Chorążanka, przy wschodniej granicy lasu o nazwie „Stary Las”. Usytuowane są na kulminacji garbu terenowego, w lesie liściastym przy drodze polnej biegnącej wzdłuż wschodniej granicy lasu.

Cmentarzysko składa się z dwóch kurhanów dobrze czytelnych w terenie. Kurhan nr 1 zachował się do wysokości ok. 3,50 - 4 m przy średnicy podstawy ok. 30 m. Kurhan nr 2, położony kilkanascie metrów na północny zachód od pierwszego, zachował się do wysokości ok. 1 - 1,30 m przy średnicy ok. 15 m. W trakcie badań powierzchniowych przeprowadzonych w 1989 r. w ramach Archeologicznego Zdjęcia Polski zidentyfikowano ponadto kurhan nr 3, położony kilkanaście metrów na południowy wschód od kurhanu nr 1, zachowany wówczas do wysokości ok. 0,50 m i średnicy ok. 30 m, jednak kolejna wizyta konserwatorska na stanowisku nie potwierdziła jego obecności. Są to mogiły zawierające pod nasypem lub w jego wnętrzu pojedyncze pochówki lub kilka pochówków z młodszej epoki kamienia lub wczesnej epoki brązu, prawdopodobnie kultury ceramiki sznurowej.

Historia

Kopce należy łączyć z młodszą epoką kamienia lub wczesną epoką brązu, najprawdopodobniej z kulturą ceramiki sznurowej.

Po raz pierwszy kopce w Majdanie Górnym zostały wymienione pod koniec XIX w. w „Słowniku geograficznym Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich”, jako „cztery kurhany położone za wsią od strony południa”, bez dokładnego opisu, który mógłby dziś posłużyć do wskazania jednego z sześciu stanowisk kurhanowych zidentyfikowanych w miejscowości w 1989 r. podczas badań powierzchniowych przeprowadzonych w ramach Archeologicznego Zdjęcia Polski. Informację ze słownika powtórzył S. Nosek dodając, że kurhany położone są na południe od tzw. Białej Góry. W trakcie badań AZP zidentyfikowano trzy kopce ziemne. Podczas zwiadu terenowego w 1993 r. zadokumentowano dwa kopce i wpisano je do rejestru zabytków. Stan zachowania cmentarzyska nie uległ zmianie od czasu zidentyfikowania dwóch kopców do chwili obecnej, są one bowiem położone na terenie zalesionym i wyłączone z prac polowych.

Stan i wyniki badań

Stanowisko nie było dotąd badane wykopaliskowo. Plan sytuacyjno-wysokościowy stanowiska wykonali w 1989 r.: J. Niedźwiedź i A. Medak. Badania powierzchniowe Archeologicznego Zdjęcia Polski na stanowisku przeprowadził w 1989 r. W. Koman.

Obiekt dostępny dla zwiedzających. Dobra widoczność od strony ogólnodostępnego duktu leśnego.

Oprac. Ewa Prusicka, OT NID Lublin, 23-03-2015 r.