Usytuowanie i opis

Stanowisko położone jest ok. 50 m na zachód od zabudowań wsi w obrębie pól uprawnych, nad dawnym strumieniem (ob. wysuszonym, przekształconym w rów melioracyjny), pomiędzy rzeką Ścinawą Niemodlińską a wsią. Grodzisko (gródek) stożkowate umieszczone na kolistym plateau o średnicy ok. 30 m i wysokości 30 cm, otoczone fosą. Pierwotnie gródek miał być może kształt prostokąta o zaokrąglonych narożnikach. Wymiary stożka wynoszą 18 na 21 m, wysokość około 2,8 m. Niewysoki, dobrze czytelny w trenie pagórek o mało charakterystycznym kształcie porośnięty jest trawą i olszyną, częściowo zniszczony od strony południowej i północno - zachodniej przez użytkowanie gruntów i zaniechane wydobycie piasku.

Historia

Historia grodziska nie została dobrze rozpoznana. Gródek, być może dawna strażnica, użytkowany było prawdopodobnie w początkowej fazie rozwoju wsi, w XIII-XIV wieku. Grodzisko odkryte dla nauki w okresie międzywojennym, przez niemieckiego archeologa Georga Raschke.

Stan i wyniki badań

Georg Raschke, badacz okresu międzywojennego, domniemywał istnienia na obiekcie wieży mieszkalnej. W 1969 r. Zbigniew Bagniewski i Grzegorz Domański wykonali badania sondażowe w południowej części stożka, odnajdując znaczną ilość fragmentów ceramiki i grudek polepy. Badania weryfikacyjne w 2000 r. zakończyły się wynikiem pozytywnym. Fragmenty naczyń, kawałki polepy oraz kawałki cegieł odnaleziono także na przylegającym do gródka polu.

Dostęp do zabytku ograniczony. Obiekt znajduje się na polu prywatnym. Ponad sto fragmentów naczyń znajduje się ob. w zbiorach Działu Archeologii MŚO w Opolu.

Oprac. Ewa Kalbarczyk-Klak, OT NID w Opolu i dr Magdalena Przysiężna-Pizarska, 12.10.2014 r.