Historia

Mączniki od 1299 do 1796 r. były własnością kapituły poznańskiej. Jako parafia wzmiankowane są po raz pierwszy w 1404 roku. W 1444 r. kościół w Mącznikach po raz pierwszy wymieniany jest w aktach biskupstwa poznańskiego. Tenże pierwotny kościół po spłonięciu na pocz. XVII w. został odbudowany i konsekrowany 10 czerwca 1629 r. przez bpa sufragana Jana Baykowskiego.

W 1700 r. z fundacji sufragana poznańskiego Hieronima Wierzbowskiego wzniesiono nowy, zachowany do dziś kościół. W 1903 r. do kościoła dobudowano od zach. murowaną kruchtę. W 1727 r. Franciszek Libowicz, kanonik poznański, prepozyt leszczyński, wizytator generalny biskupa poznańskiego jako pełne wezwanie kościoła wymienia Oczyszczenie Najświętszej Marii Panny i św. Wawrzyńca Męczennika. Biskupi poznańscy byli każdorazowo następującymi po sobie kolatorami kościoła w Mącznikach.

W 1903 roku przeprowadzono gruntowny remont kościoła, a od zachodu dobudowana została murowana kruchta z aneksami, co upamiętnia data umieszczona w zwieńczeniu kruchty. Po drugiej wojnie światowej kościół w Mącznikach został podmurowany oraz wyposażony w instalację elektryczną. W chwili obecnej prowadzone są kompleksowe prace remontowe kościoła m.in. w zakresie konserwacji konstrukcji ścian.

Opis

Kościół parafialny pw. św. Wawrzyńca w Mącznikach usytuowany jest w centrum wsi na wzniesieniu położonym na północ od drogi z wsi Janowo. Orientowany budynek świątyni zlokalizowany jest na cmentarzu ogrodzonym metalowym płotem z murowanymi z cegły słupkami. Drewniany, konstrukcji zrębowej, jednonawowy z węższym, zamkniętym trójbocznie prezbiterium. Dach kryty dachówką karpiówką w koronkę (pierwotnie kryty gontem). Jętkowa konstrukcja więźby oparta jest na podwójnym stolcu leżącym. Drewniane ściany nawy i prezbiterium szalowane są deskowaniem: od wewnątrz poziomym, z zewnątrz - pionowym. Ściany kruchty i dwóch aneksów bocznych murowane. W nawie i prezbiterium zastosowano koszowe sklepienia kolebkowe, w kruchcie i aneksach drewniane stropy pokryte są poziomym deskowaniem.

Z wyposażenia na szczególną uwagę zasługuje szesnastowieczna późnogotycka chrzcielnica wykonana z piaskowca, drewniany tryptyk ołtarza głównego pochodzący z 1. poł. XVII w. z obrazami z XVI w., rokokowy i barokowy ołtarze boczne oraz osiemnastowieczny krucyfiks i siedemnastowieczne rzeźby Matki Boskiej i św. Jana umieszczone na belce tęczowej prezbiterium. Z kolei barokowa ambona datowana jest na pocz. XVIII wieku.

Obiekt dostępny dla zwiedzających z zewnątrz. Msze Św. w niedziele o godz. 8.00 i 11.30, w dni powszednie o 18.00, w święta w dni pracy o godz. 18.00.

Oprac. Tomasz Łuczak, 13.10.2014 r.