Historia

Kamienno-ceglane obwarowania miejskie zaczęto wznosić na pocz. XIV w., na miejscu starszych, drewniano-ziemnych. Obwód murów, otoczony fosą i wzmocniony 16 basztami, przepruto dwiema bramami - Gubińską i Żarską. U schyłku XV wieku wzniesiono wieżę przy Bramie Żarskiej. Od XVII stulecia obwarowania straciły na znaczeniu i stopniowo popadły w ruinę. W 1838 roku przystąpiono do rozbiórki murów. Bramy zlikwidowano w 1842 r., pozostawiając jedynie wieżę Bramy Żarskiej. W latach 20. XX wieku do zachowanej baszty dostawiono kamienicę oraz przeprowadzono jej remont, zastępując drewniane stropy żelbetowymi i wymieniając pokrycie dachowe na blaszane.

Opis

Baszta znajduje się na połudiowo-zachodnim skraju Starego Miasta, przy ul. M. Kopernika 19, ok. 20 m na południe od rzeki Lubsza. Bezpośrednio od wschodu i południa sąsiaduje z budynkiem mieszkalnym (nr 21).

Budowla murowana z cegły, założona na rzucie koła, o cylindrycznej, siedmiokondygnacyjnej bryle, przekrytej siedmiobocznym dachem namiotowym. Zespolona z piętrowym budynkiem z szerokim przejazdem w parterze, łączącym ją z sąsiednią kamienicą. Wnętrze na każdej kondygnacji jest jednoprzestrzenne, przekryte stropami żelbetowymi. Ceglane elewacje przeprute regularnie rozmieszczonymi szczelinowymi otworami strzelniczymi po sześć na każdej z pięciu górnych kondygnacji. Na poziomie ostatniej kondygnacji, po stronie południowej i północnej, znajdują się koliste tarcze zegarowe.

Obiekt dostępny dla zwiedzających.

Oprac. Marta Kłaczkowska, OT NID w Zielonej Górze, 17.12.2014 r.