XVIII w., rozbudowany w 2 poł. XIX w.. Stanowi reprezentatywny przykład budowli publicznej na Śląsku w dobie nowożytnej.

Historia

Ratusz powstały w latach 1725-26 wg projektu Felixa Antona Hammerschmidta, najprawdopodobniej w wyniku gruntownego przekształcenia starszego budynku. W 1734 r. spłonął w pożarze miasta i w trakcie odbudowy został powiększony. Prawdopodobnie w 1784 nadbudowano wieżę, którą zwieńczono neogotyckim hełmem w 1864 r. Obiekt remontowano w 1972 r.

Opis

Budynek usytuowany w centrum miasta, pośrodku rynku. Wzniesiony na planie prostokąta z zaokrąglonymi narożnikami, murowany z kamienia i cegły, dwukondygnacyjny, nakryty czterospadowym dachem. Utrzymany w stylu klasycyzującego baroku z elementami neogotyckimi. Elewacja frontowa od zachodu, dziewięcioosiowa, akcentowana pośrodku trójosiowym pseudoryzalitem podkreślonym parami pilastrów w wielkim porządku. Nad nim w dachu duża, trójosiowa facjata na całą głębokość budynku, z której w zachodniej części wyrasta kwadratowa wieża zwieńczona iglicowym hełmem z ostrołukowym prześwitem. Facjata, wyniesiona znacznie ponad kalenicę dachu na nakryta samodzielnym dachem dwuspadowym w układzie prostopadłym. Piętra rozdzielone gzymsem, okna w skromnych opaskach - jedynie nad wejściem z gzymsowymi, falistymi naczółkami. Portal wejścia w przyziemiu ryzalitu, zamknięty nieznacznie nadwieszonym łukiem koszowym z wydatnym kluczem w którego polu herb miasta. W południowo-zachodnim narożniku barokowa, kamienna, polichromowana figura św. Jana Nepomucena z 1727 r., ustawiona na ozdobnym cokole. Wnętrza przyziemia ratusza sklepione kolebkowo z lunetami.

Wnętrza dostępne w godzinach pracy Urzędu Miasta.

Oprac. Piotr Roczek, 19.06.2015 r.