W kościele podziwiać można liczne przykłady malarstwa olejnego, epitafia i tablice pamiątkowe.

Historia

Teren na którym obecnie usytuowany jest klasztor i kościół pw. św. Antoniego Padewskiego w końcu XVII w. zasłynął jako miejsce cudownych objawień świętego. Początkowo wzniesiono drewniana kaplicę ku jego czci. Objawienia i cuda jakie zdarzały się w Łagiewnikach spowodowały podjęcie decyzji o sprowadzeniu ojców franciszkanów. W latach 1681-1683 zakonnicy wybudowali na miejscu kaplicy drewniany kościół i budynek klasztoru. Kaplicę przeniesiono do miejsca zwanego Pustelnią. Łagiewniki jako miejsce cudownych uzdrowień stawały się coraz bardziej znane. Przybywali tu pielgrzymi z zarówno z bezpośrednich okolic i z bardzo daleka. Dodatkowym elementem przywabiającym potrzebujących było i jest do dzisiaj źródło wody mające ujęcie w kaplicy św. Antoniego, uchodzącej za leczniczą. Coraz większa sława i rosnąca liczba pielgrzymów były powodem budowy większego, murowanego kościoła i zespołu klasztornego. Kościół franciszkanie wybudowali w l. 1701-1723, zaś klasztor w latach 1733-48.

Opis

Kościół jest budowlą orientowaną, wybudowaną na klasycznym rzucie krzyża łacińskiego. Jednonawowe wnętrze poszerza transept. Od wschodu nawa główna zamknięta została półkolistym prezbiterium. Na skrzyżowaniu nawy i transeptu, przykrytych dwuspadowymi dachami, umieszczona została sygnaturka. Wystrój zewnętrzny kościoła klasyfikowany jest przez badaczy jako skromny barok. Elewacja frontowa zaakcentowana została parami pilastrów narożnych i wysokim szczytem ujętym w woluty i zwieńczonym trójkątnym tympanonem. Pomiędzy pilastrami szczytu umieszczona została nisza z pełnoplastyczną figurą św. Antoniego flankowana smukłymi, delikatnymi pilastrami i kolumienkami z prostymi kapitelami i dwoma prostokątnymi, niewielkimi otworami okiennymi. Niszę z figurą świętego patrona wieńczy trójkątny, profilowany naczółek. W części przyziemia uwagę zwraca skromny portal wejściowy ujęty parami pilastrów o prostych kapitelach wspierających trójkątne zwieńczenie. Uwagę zwracają także dwuskrzydłowe metalowe drzwi wiodące do kościoła. Ponad portalem mieści się duże prostokątne okno doświetlające wnętrze chóru, zaopatrzone w szeroki balkon z metalową balustradą o delikatnych esowato wygiętych prętach. W przeciwieństwie do skromnej ekspozycji zewnętrznej, wnętrze świątyni prezentuje cechy typowe dla epoki baroku z jego strojnością bogactwem form i złoceń widocznych w ołtarzu głównym, ołtarzach i kaplicach bocznych i wystroju sztukatorskim. Wnętrza nakryte są kolebkowymi sklepieniami z lunetami. Od strony południowej do nawy kościoła i prezbiterium przylegają dwoma skrzydłami zabudowania klasztorne posadowione na planie podkowy. Skrzydła klasztoru zamykają czworokątny dziedziniec. Poszczególne budynki mają rzuty prostokątne. W północnym mieści się zakrystia, pozostałe mieszczą kolebkowo sklepione cele klasztorne. Budynki klasztoru nakryte są dwuspadowymi dachami.

Kościół jest dostępny dla zwiedzających po uprzednim ustaleniu terminu w kancelarii.

Oprac. Patrycja Podgarbi, OT NID w Łodzi, 25.08.2014 r.