kościół parafialny pw. św. Marcina - Zabytek.pl
Adres
Linówiec, 8
Lokalizacja
woj. wielkopolskie, pow. słupecki, gm. Orchowo
Na szczególną uwagę zasługuje główny ołtarz barokowy z początku XVIII wieku oraz drewniana dzwonnica w kształcie krosna z 1749 r.
Historia
Wzmianki o Linówcu pochodzą sprzed 1523 r. Prawdopodobnie już wtedy Linówiec był parafią. Kościół pw. św. Marcina w Linówcu zbudowany został w 1749 r. z fundacji Sebastiana Cząstowskiego. Pierwotnie kościół parafialny, obecnie należy do parafii Chrystusa Króla w Orchowie. 1929 remont dzwonnicy. 1993 i 1995 remont kościoła: konserwacja ścian, nowe podwaliny, nowe oszalowanie, wymiana pokrycia dachu na blachę dachówko podobną. W 1999 r. okradziony. Udało się odzyskać jeden z cennych obrazów.
Opis
Linówiec to niewielka miejscowość położona około 5 km na wschód od Orchowa. Kościół pw. św. Marcina usytuowany jest na niewielkim wzgórzu w centrum wsi. Jest to świątynia drewniana, na podmurówce z kamienia polnego, jednonawowa, salowa o konstrukcji zrębowej, z zewnątrz oszalowana, orientowana. Kościół jednokalenicowy, w całości pokryty jest blaszanym dachem łamanym (mansardowym), posiada ośmioboczną wieżyczkę od zachodu zwieńczoną cebulastym hełmem. Bryłę kościoła tworzy regularny prostopadłościan, zamknięty od wschodu trójbocznie z trzema niższymi bryłami - kruchtą, kaplicą i zakrystią, nakrytymi dachami dwuspadowymi. Wejście do kościoła prowadzi przez kruchtę od frontu nawy. Wewnątrz znajdują się stropy płaskie z fasetą. Chór muzyczny z prospektem organowym wsparty jest na dwóch słupach, ma parapet o prostej linii. W wnętrzu na uwagę zasługują resztki oryginalnej polichromii oraz zachowane barokowe wyposażenie. Ołtarz główny i ambona barokowe z 1 poł. XVIII w. W polu środkowym ołtarza widnieje obraz Zaślubin Marii z Józefem, a w zwieńczeniu obraz św. Marcina. Ołtarz boczny barokowo - ludowy pochodzi z przełomu XVIII i XIX w. w nim obraz Chrystusa Ukrzyżowanego z połowy XIX wieku. Kropielnica granitowa. Krzyż procesyjny barokowo - ludowy z datą „1756”. Drewniana dzwonnica typu krosnowego z 1749 r., kryta dachem dwuspadowym. Restaurowana w 1929 r.
Przy kościele znajduje się dzwonnica w typu krosnowego. Usytuowana jest po południowej stronie świątyni, przy parkanie otaczającym kościół. Zbudowana w 1749 r. z drewna na podmurowaniu z kamienia polnego i cegły, przykryta jest dachem dwuspadowym. Od strony zachodniej znajduje się wejście, wewnątrz dzwonnicy zawieszony jest żeliwny dzwon.
Obiekt dla zwiedzających dostępny z zewnątrz. Msza św. w niedziele: 10.30.
Beata Marzęta, OT NID w Poznaniu, 17-11-2015 r.
Rodzaj: kościół
Styl architektoniczny: nieznana
Materiał budowy:
drewniane
Forma ochrony: Rejestr zabytków, Ewidencja zabytków
Inspire id: PL.1.9.ZIPOZ.NID_N_30_BK.166119, PL.1.9.ZIPOZ.NID_E_30_BK.88429