Kościół zachował oryginalną formę architektoniczną, ryglową konstrukcję ścian oraz elementy historycznego (zabytkowego) wyposażenia.

Historia

Kościół wybudowany został w 1751 r., na miejscu XV-wiecznej świątyni, wzmiankowanej w źródłach w 1491 r. Fundatorami ryglowego kościoła byli właściciele wsi i majątku - rodzina von Leckow. Był to kościół filialny, należący do parafii w Rusinowie. W 1947 r. obiekt został poświęcony jako świątynia rzymskokatolicka pw. św. Ap. Piotra i Pawła, należący pierwotnie do parafii w Świdwinie; od 1980 r. kościół parafialny. W latach 70-80. XX w. obmurowano od wewnątrz ściany nawy oraz dostawiono murowaną zakrystię.

Opis

Kościół pw. św. Ap. Piotra i Pawła zlokalizowany jest pośrodku wsi, po północnej stronie skrzyżowania głównych dróg, w obrębie historycznego cmentarza wygrodzonego kamiennym murem. Jest to świątynia orientowana, salowa (z wieżą w korpusie), w typie regionalnego (wiejskiego) budownictwa ryglowego. Nawa założona została na planie prostokąta, z trójbocznym zamknięciem od wschodu, o wymiarach całkowitych 14,5 x 8,5 m, prostopadłościenna, nakryta dachem dwuspadowym (z trzema połaciami nad prezbiterium). Do ściany północnej dostawiona niewielka zakrystia. Z zachodniej części korpusu wyprowadzona jest dwukondygnacyjna wieża, nakryta zestopniowanym hełmem z ośmioboczną latarnią. Ściany kościoła o konstrukcji ryglowej (szkieletowej), z ceglanym wypełnieniem oraz tynkowanymi i bielonymi polami międzyryglowymi. Drewniany szkielet konstrukcyjny nawy wykonany z drewna dębowego, tworzy kratownicę, złożoną z arytmicznie rozmieszczonych słupów, podwalin, oczepów, trzech poziomów słupów oraz układu kilku zastrzałów. Od wewnątrz ściany nawy są wtórnie obmurowane i tynkowane. Ściany zakrystii również murowane, tynkowane, z pseudoryglową malaturą. Strop nad nawą drewniany, belkowy nagi, z wtórnym pułapem deskowym. Więźba dachowa oryginalna, drewniana, o konstrukcji krokwiowo-jętkowej z pojedynczą podporą (ścianą) stolcową, wzmocniona zastrzałami i mieczami; całość opracowana od topora, a połączenia ciesielskie kołkowane. Pokrycie dachu nawy stanowi ceramiczna dachówka karpiówka, ułożona „w koronkę”; hełm wieży kryty blacha ocynkowaną, malowaną. Elewacje o pierwotnej kompozycji, opartej na „rysunku” drewnianego szkieletu konstrukcyjnego, pozbawione cech stylowych. Elewacje ścian długich są trzyosiowe, asymetryczne; elewacje szczytowe jednoosiowe. Sala kościelna zamknięta od wschodu trójbocznym prezbiterium, a od zachodu opięta emporą organową, osadzoną na dwóch słupach. W zachodniej części kościoła, pod wieżą wydzielone są dwa, niewielkie pomieszczenia. W prezbiterium zawieszony jest drewniany, późnogotycki (ok. 1500 r.) tryptyk z figurami apostołów i świętych. Inne elementy historycznego wyposażenia o wartościach zabytkowych: barokowa chrzcielnica z poł. XVII w., ośmioramienny świecznik korpusowy i neoklasyczystyczny prospekt organowy z kon. XIX w. oraz witraże herbowe z 1909 r.

Obiekt dostępny z zewnątrz. Możliwość zwiedzania wnętrza za zgodą księdza proboszcza.

Oprac. Waldemar Witek, OT NID Szczecin, 28.04.2015 r.