Uwagę zwraca zakomponowanie bryły kościoła, dostosowane do dużych skrótów perspektywicznych wynikających z usytuowania świątyni wśród zwartej zabudowy dzielnicy.

Historia

Rzymsko-katolicki kościół parafialny pw. Św. Trójcy w Legnicy (do 1945 r. – Liegnitz), wzniesiony został w latach 1903-1904 wg projektów wrocławskiego architekta Alexisa Langera. Prace budowlane prowadzone były pod kierunkiem mistrza budowlanego Jokischa. Parcela, na której wzniesiono kościół, znajdująca się przy ul. Św. Trójcy (Jaegerstrasse), wytyczona została jeszcze według planu z 1876 r. Zakup gruntu pod budowę świątyni sfinansowano w dużej części dzięki darowiźnie poczynionej przez Marię Berthę von Gellhorn, wdowę po tajnym radcy finansowym. Kościół zbudowano ze składek wiernych. Kamień węgielny pod budowę kościoła położono 27 kwietnia 1902 roku. 9 sierpnia 1904 r. poświęcono dzwony, natomiast 14 listopada tego samego roku – kościół. Uroczysta konsekracja kościoła z udziałem biskupa wrocławskiego kardynała Georga Koppa miała miejsce 8 maja 1905 roku.

Opis

Neogotycki kościół pw. Św. Trójcy wybudowany został w obrębie dzielnicy Kartuzy. Jest to budowla orientowana, założona na rzucie krzyża łacińskiego, ze strzelistą wieżą w północno-zachodnim narożu. Korpus kościoła nakryty jest dachem dwuspadowym, nawy boczne - dwuspadowymi dachami o kalenicy prostopadłej do osi kościoła. Ponad prezbiterium umieszczona została sygnaturka o trójkątnym przekroju. Elewacje oraz bogaty detal architektoniczny opracowane w cegle. Fasada z wyodrębnioną wieżyczkami schodowymi partią centralną, z wejściem do kościoła poprzedzonym trójprzęsłową kruchtą (podcieniem) wspartą na dwóch kolumnach, zwieńczoną wimpergą i pinaklami; ponad kruchtą rozeta. Dominatą architektoniczną jest pięciokondygnacyjna wieża, nakryta ostrosłupowym hełmem.

Wnętrze halowe, czteroprzęsłowe, trójnawowe, z trójprzęsłowym, dwuosiowym transeptem, rozbudowaną częścią prezbiterium złożoną z trzech poligonalnych apsyd oraz wielokątną, nieregularną zakrystią od strony południowo-wschodniej. Nawa główna nakryta została sklepieniem sieciowo-gwiaździstym, w nawach bocznych zastosowane zostały sklepienia przeskokowe.

Wyposażenie kościoła neogotyckie, zaprojektowane przez Alexisa Langera: ołtarz główny – poliptyk – pw. Trójcy Świętej, ołtarze boczne: pw. NMP i Najświętszego Serca Pana Jezusa, chrzcielnica; figura Matki Bożej z Dzieciątkiem na północno-zachodnim narożu kościoła, autorstwa wrocławskiego rzeźbiarza J. Baumeistera; dzwon odlany w drezdeńskiej ludwisarni Carla Alberta Bierlinga, 1904 r.

Zabytek dostępny.

Oprac. Bogna Oszczanowska, OT NID we Wrocławiu, 15.01.2016 r.