Posiada bogaty detal ciesielski i barokowy wystrój wnętrza. Otoczony cmentarzem z zabytkowymi nagrobkami i starodrzewiem stanowi ważny element kulturowy miejscowości.

Historia

Według daty na belce tęczowej, kościół został wzniesiony w 1686 roku. Na wspornikach belki tęczowej widnieją dwa napisy, podające daty kolejnych renowacji oraz nazwiska: na południowym RENOV.1856 KURDA, na północnym - RENOV.1958 LEMPIK. Kościół został przebudowany w 1980 r., kiedy rozebrano południową ścianę przyziemia wieży i połączono ją z powiększoną przybudówką w miejscu wcześniejszych, zabudowanych sobót. W 1998 r. zdemontowano prospekt organowy i wraz z instrumentem przeniesiono do pobliskiego, nowo wybudowanego kościoła. Kościół, pełniący obecnie funkcję kaplicy cmentarnej, należy do parafii pw. Matki Bożej Bolesnej w Tułach.

Opis

Kościół jest orientowany, usytuowany na niewielkim wzniesieniu przy zachodnim skraju wsi. Położony w środkowej części cmentarza porośniętego drzewami i otoczonego płotem z ceglanymi kapliczkami na osi każdego z czterech boków. Przy południowo - wschodnim odcinku ogrodzenia znajduje się pomnik poświęcony poległym w czasie I wojny światowej mieszkańcom wsi oraz główna bramka. Świątynia jest jednonawowa z węższym, trójbocznie zamkniętym prezbiterium, do którego od północy przylega zakrystia z lożą kolatorską na piętrze, dostępną zewnętrznymi, zabudowanymi schodami. Po stronie zachodniej znajduje się wieża na planie kwadratu, w południowo - zachodnim narożu rozbudowana kruchta, tworząca jedno wnętrze wraz z przyziemiem wieży. Prezbiterium i zakrystia z lożą są równej wysokości, kryte dachem dwuspadowym z przedłużoną północną połacią i wielopołaciowym zamknięciem. Dach nad nawą wysoki, dwuspadowy. Pozostałe przybudówki przekryte są daszkami pulpitowymi. Sięgająca do kalenicy dachu nawy, czterokondygnacyjna wieża kryta jest ośmiobocznym, wysokim dachem namiotowym z wydatnym okapem. Nad wschodnią częścią nawy wznosi się wysoka sygnaturka z baniastym hełmem z latarnią. Kościół wzniesiono z drewna, w konstrukcji zrębowej, na niskiej podmurówce. Wieża wybudowana jest w konstrukcji słupowej. Elewacje szalowane są deskami w układzie pionowym, dach pokrywają gonty. Otwory okienne zamknięte są łukiem pełnym; drzwiowe - w większości prostokątne. Nawa przykryta jest płaskim stropem drewnianym z listwami tworzącymi pseudokasetony różnej wielkości; mniejsze pokryte są roślinną dekoracją malarską, w większym współczesne przedstawienie Madonny z Dzieciątkiem i aniołami. Nad prezbiterium pozorne sklepienie kolebkowe, z płaskimi odcinkami stropowymi po bokach; podobne, obecnie zaślepione, w miejscu zdemontowanego prospektu organowego. Belka tęczowa profilowana, wsparta na ozdobnych kroksztynach , na których umieszczono napisy dotyczące przeprowadzonych remontów. Chór i empora przy północnej ścianie wsparte są na drewnianych, spiralnych słupach. Otwór loży kolatorskiej nad zakrystią posiada urozmaicony wykrój, w połowie szerokości przedzielony balaskiem. Wyposażenie kościoła częściowo przeniesiono do pobliskiej, nowej świątyni. Architektoniczny, barokowy ołtarz główny pochodzi z około poł. XVII w., neogotyckie ambona, chrzcielnica i część obrazów pochodzi z 2 połowy XIX w., ludowe krzyże - z XVII i XVIII wieku. Na wieży znajduje się dzwon odlany w 1606 r. w pracowni Jakuba Götza we Wrocławiu.

Zabytek dostępny. Zwiedzanie wnętrz po wcześniejszym uzgodnieniu telefonicznym.

Oprac. Ewa Kalbarczyk-Klak, OT NID w Opolu, 3.12.2014 r.