Historia

Najstarsza wzmianka o wsi Łapczyca pochodzi z 1105 r. W dokumencie kardynała Idziego zatwierdzone zostało w tym roku pierwotne uposażenie klasztoru tynieckiego, w którym wymieniona została, wśród wsi nadanych przez Bolesława i Judytę, Łapczyca z Kolanowem. Parafia w Łapczycy po raz pierwszy wzmiankowana jest w latach 1325-1327, w wykazach świętopietrza płaconego przez proboszcza Stanisława. Pierwszy kościół pw. Narodzenia NMP zbudowano w 1340 r. z fundacji króla Kazimierza Wielkiego. Stary kościół położony był na uboczu i zaczął powoli podupadać. Wybudowano więc w latach 1501-1509 drewnianą kaplicę pw. św. Anny przy trakcie wiodącym z Krakowa do Bochni i dalej na Ruś. W 1728 r. kaplica uległa zniszczeniu w wyniku pożaru i w 1733 r. została odbudowana. W 1933 r. na jej miejscu wzniesiono obecny kościół, według projektu Jana Sasa-Zubrzyckiego. Jego konsekracji dokonał bp tarnowski Franciszek Lisowski.

Opis

Świątynia usytuowana jest przy głównej drodze prowadzącej z Krakowa do Bochni, w otoczeniu drzew. Frontem zwrócona jest do drogi lokalnej prowadzącej do starego kościoła pw. NMP. Kościół wybudowany w stylu neogotyckim, o bogatym detalu architektonicznym neogotyckim i eklektycznym. Jednonawowy z dwiema kaplicami o charakterze transeptu. Wnętrze nakryte stropem. Na zewnątrz kościół opięty przyporami i obwiedziony fryzem krenelażowym. Nad nawą i prezbiterium dachy dwuspadowe, przedzielone schodkowym szczytem. Nad nawą ostrosłupowa wieżyczka na sygnaturkę z latarnią. Kościół murowany z cegły z użyciem kamienia. Dachy kryte dachówką. Fasada zachodnia ujęta dwiema czworobocznymi wieżami, nakrytymi ostrosłupowymi hełmami. Między nimi portal uskokowy, zamknięty półkoliście. W górnej części fasady trójkątny szczyt zwieńczony krzyżem. Elewacja wschodnia zwieńczona trójkątnym szczytem z lancetowatymi wnękami okiennymi. Wewnątrz ołtarze neogotyckie z czasu budowy kościoła. W ołtarzu głównym obraz św. Anny Samotrzeć, barokowy z XVII w., pochodzący z kaplicy św. Anny. Dwa ołtarze boczne: w lewym obraz Matki Boskiej Częstochowskiej, w prawym rzeźba św. Józefa. Ambona neogotycka z płaskorzeźbami czterech ewangelistów na korpusie, nakryta baldachimem, zwieńczonym pinaklem. Krucyfiks w tęczy barokowy z XVIII w. Ściany pokryte polichromią figuralną, malowaną przez Waleriana Kasprzyka i Zbigniewa Wójcickiego w 1956 r.

Obiekt dostępny z zewnątrz przez cały rok, wewnątrz podczas Mszy św.

Oprac. Olga Dyba OT NID w Krakowie, 29.04.2015 r.