Historia

Fundacja kościoła przypisywana Władysławowi Hermanowi, łączona jest także z Piotrem Włostowicem. Kościół wzniesiony zapewne ok. poł. XII w., odnowiony w 1440 r. przez biskupa poznańskiego Andrzeja z Bnina, restaurowany i przebudowywany był również w 1605 r. (portal i szczyt elewacji zach.), 1802 r. (naprawa murów i nowy strop) oraz 1929 r. (elewacje, stropy).

Opis

Kościół św. Idziego, obecnie kaplica cmentarna znajduje się na cmentarzu grzebalnym zajmującym wschodnią część wzniesienia na północ od miasta, na terenie przedmieścia Krobi zwanego Kościelskie, przy wylocie ul. Poznańskiej do Gostynia. Kaplica jest orientowana, salowa, jednoprzestrzenna, z nawą i apsydą równej wysokości, nakrytymi stropem. Zbudowana z kostki granitowej z użyciem okładzin piaskowcowych na narożach, na planie prostokąta, z półkoliście zamkniętą apsydą. Absyda ceglana z domieszką kamieni polnych. Elewacja zachodnia i apsyda otynkowane. Elewacja frontowa z wejściem na osi przyziemia z uskokiem zamkniętym łukiem koszowym, zwieńczona szczytem na cokole z lekko wklęsłymi spływami i półkolistym zwieńczeniem. Nad wejściem wnęka z dwoma kamieniami z datami 1802, 1929 i napisem „Repara”. W elewacji południowa znajdują się ślady trzech zamurowanych okienek romańskich, oraz okno gotyckie ostrołukowe, obustronnie rozglifione i uskokowy portal zapewne z ok. 1440 r.. Elewacja apsydy z ostrołukowym okienkiem na osi. We wnętrzu na uwagę zasługuje późnobarokowy ołtarz z rzeźbami świętych i obrazem Pieta z datą 1669 r. oraz romańska granitowa chrzcielnica.

Obiekt dostępny dla zwiedzających z zewnątrz.

Oprac. Beata Marzęta, OT NID w Poznaniu, 17.10.2014 r.