Należy do kościołów o układzie centralnym (krzyża równoramiennego), z kazalnicą jako głównym elementem w przestrzeni wnętrza.

Historia

Gmina ewangelicka zbudowała kościół w 1620 r. W 1852 został on odnowiony lub przebudowany. Następny remont, odnotowany na chorągiewce, przeprowadzono w 1911 r. (z tego czasu pochodzi m.in. podmurówka i wystrój malarski wnętrz). Do II wojny światowej niemal wszyscy mieszkańcy wsi byli wyznania ewangelickiego. Po ich wysiedleniu, kościół przejęła katolicka parafia w Przeczowie. W ramach prac w latach 70. XX w. oryginalne gontowe pokrycie dachów zastąpiono innymi materiałami.

Opis

Kościół położony jest na północnym skraju wsi, w otoczeniu starodrzewia i niewielkiego cmentarza. Zbudowano go w konstrukcji szkieletowej wypełnionej cegłą, na planie krzyża greckiego, z trójbocznie zamkniętym prezbiterium, 2 zakrystiami i zwężającą się wieżą dzwonną od zach. Od płn. do nawy przylega parterowy aneks - loża otwarta do wnętrza kościoła (plany budowy analogicznej loży od płd. pozostały niezrealizowane). Drewniana konstrukcja ścian jest odsłonięta, pomalowana na czarno, pola murowane z cegły są otynkowane, elewacje wieży są oszalowane. Zachowała się część d. stolarki okiennej ze szkleniem gomółkowym. Wewnątrz, w skrzydłach transeptu znajdują się drewniane empory, w prezbiterium loże kolatorskie. Barokowe wyposażenie: ołtarz główny, ambona, organy i ławki pochodzą z 1 poł. XVIII w. Dzwon został odlany w 1657 r.

Kościół jest użytkowany, dostępny.

Oprac. Joanna Szot, OT NID w Opolu, 1.10.2014 r.