Historia

W połowie XIV w. powstał budynek frontowy wraz z przedprożem. Murowana oficyna zachodnia powstała w połowie XIV w. Kolejne etapy zmian łączyły się z przebudowami gmachu frontowego (w piwnicach cembrowana studnia). W 2 połowie XVI w. i 1 połowie XVII w. kamienica była w posiadaniu rodzin mieszczańskich o rodowodzie niemieckim, m.in. Schillingów i Schoenbecków. Później należała m.in. do Markowiczów, szeroko rozgałęzionych w mieście. Jan mistrz cechu malarskiego (1634) i kupiec Jan, rajca miejski (1666), zaliczyli się do zamożniejszych Krakowian. W XVII wieku właścicielem został kupiec korzenny Jan Jerzy Krzeczyk, Anglik z pochodzenia. Nobilitowany przez Jana III Sobieskiego otrzymał herb „Stary Koń”. Wizerunek herbu umieszczono na fasadzie, dając zarazem nazwę kamienicy. Obiekt został gruntownie przebudowany w połowie XVII w., z unikatowym rozwiązaniem w postaci zewnętrznej klatki schodowej. Od 1754 dom należał do drukarza Stanisława Stachowicza, który prowadził tu także swoją księgarnię. W 1768 w kamienicy urodził się jego syn, Michał, znany malarz romantyczny, piewca doby napoleońskiej. Drukarnię po śmierci Stanisława Stachowicza (1791) nabył Jan Maj, redaktor "Gazety krakowskiej". W I połowie XIX w. budynek często zmieniał właścicieli, aż w 1854 trafił w ręce Jana i Zuzanny Fischerów. Na ich zamówienie zrealizowana została nadbudowa III piętra (ok. 1854), a kamienica zyskała nową fasadę, według projektu B. Trennera. W 1861, przez kilka miesięcy, mieszkał tu i pracował Jan Matejko. W 1883 nastąpiło połączenie z budynkiem sąsiednim, zwanym „Kamienicą Januszowiczowską” i przebudowa według projektu Władysława Fiszera i Pawła Barańskiego. W wyniku połączenia zlikwidowano sklep korzenny i skład papierniczy Fischera. W latach 30. XX wieku działał tu kabaret „Bury Melonik” prowadzony przez A. Polewkę i B. Hoffmana. W 1913 kamienice rozdzielono, a remont odtworzonej klasycyzującej fasady wykonano w 1974. Ostatni większy remont miał miejsce w latach 1991-1992.

Opis

Czterokondygnacyjna, trójosiowa kamienica z niskim poddaszem wyposażonym w niewielkie świetliki. Zabudowa ma charakter dziewiętnastowiecznej kamienicy czynszowej z zachowanym wystrojem, z nielicznymi elementami starszych dekoracji. Zachowane ślady XVI-wiecznej modernizacji (zachowane gotycko-renesansowe okna dużej izby tylnej). Zachowane drewniane ganki oficyn, tworzących wraz z budynkiem frontowym trzyskrzydłowy gmach.

Obiekt dostępny w różnym stopniu; z zewnątrz bez ograniczeń, wewnątrz, w godzinach pracy placówek handlowych i instytucji.

Oprac. Roman Marcinek, OT NID w Krakowie, 20-04-2016 r.