Historia

Murowany obiekt powstał w 1 ćwierci XIV w. Zachowany układ budynku to wynik rozbudowy przeprowadzonej na przełomie XIV i XV w. W 2 połowie XIV w. wzniesiono oficynę tylną, rozbudowaną w XV stuleciu w strukturę o nietypowym, dwutraktowym układzie, a piętra obu budynków połączono gankiem na kamiennych wspornikach (zachował się jeden). Dodano także niższą oficynę boczną. Kamienica stanowiła własność m.in. patrycjuszowskiej rodziny Czeczotków. W 1599 kamienicę od Stanisława Czeczotki kupił Ludwik Biffi. Na przełomie XVI i XVII w., kiedy właścicielem był Hieronim Konrad, dom wraz z oficynami przebudowano w stylu późnorenesansowym. Nadbudowano też drugie piętro. Kolejna modernizacja miała miejsce po zniszczeniu wnętrz w dobie szwedzkiej okupacji miasta. Przy okazji wzniesiono trzecie piętro budynku frontowego i dwupiętrowe sklepione ganki o otwartych arkadowych galeriach po wschodniej stronie podwórka. W XVII stuleciu mieszkała tu rodzina Węgrzynowiczów. Przed 1787 zbudowano efektowną, trzybiegową klatkę schodową. W latach 1796-1809 w budynku znajdowała się austriacka apteka wojskowa, a po niej - do 1813, polska apteka skarbowa. Źle zarządzana kamienica popadła w ruinę; w 1819 nabył ją Maciej Sokalski i gruntownie odrestaurował. W latach 1846-1873 znajdował się w rękach K. Zubowskiego. Po pożarze miasta w 1850 budynek wymagał ponownego remontu. W 1877 nastąpiła kolejna przebudowa przeprowadzona przez kupca kolonialnego Juliusza Grossego, połączona z odsłonięciem i restauracją zabytkowych stropów. Wykonano także nową fasadę budynku. Oficyny wyremontowano w 1889. Na przełomie XIX i XX w. w oficynie działała ceniona firma blacharska W. Kosydarskiego. Budynek był remontowany w 1964 i po 1970.

Opis

Wąska czterokondygnacyjne, trzyosiowa kamienica z brama (i portalem) przesuniętym względem osi budynku. Z czasów XVII-wiecznej przebudowy pochodzi kolumna międzyokienna zachowana w tzw. "izbie na zadzi". Ciekawostką są autentyczne modrzewiowe stropy. Wart zobaczenia jest barokowy dziedziniec. Nazwa domu pochodzi od malowanego na desce wizerunku kanarka, znajdującego się na portalu wejściowym, a usuniętego podczas remontu w 1877.

Obiekt dostępny w różnym stopniu; z zewnątrz bez ograniczeń, wewnątrz, w godzinach pracy placówek handlowych i instytucji.

Oprac. Roman Marcinek, OT NID w Krakowie, 20-04-2016 r.