Poznaj lokalne zabytki


Wyraź zgodę na lokalizację i oglądaj zabytki w najbliższej okolicy

Zmień ustawienia przeglądarki aby zezwolić na pobranie lokalizacji
Strona korzysta z plików cookies. Dowiedz się więcej.

kamienica Kencowska - Zabytek.pl

kamienica Kencowska


kamienica przełom XIV/XV w. Kraków

Adres
Kraków, Rynek Główny 38

Lokalizacja
woj. małopolskie, pow. Kraków, gm. Kraków

Kamienica słynna z mieszczących się tu cukierni, działających niemal bez przerw od 1823.

Historia

Murowany obiekt powstał w tym miejscu w 1 połowie XIV w. jako dom dwutraktowy z przedprożem. Był wielokrotnie przebudowywany w kolejnych stuleciach. Przed stulecia kamienica należała do rodzin mieszczańskich o niemieckich korzeniach - Fogelewederów, Tauberów, Schillingów. Po rajcy Jodoku Schillingu (1564), kasztelanie Wojciechu Padniewskim (1594) w XVII w. właścicielami była rodzina Kenców, od nazwiska których dom zyskał zwyczajową nazwę. W 1 połowie XVIII w. była własnością rajcy Andrzeja Szafałkowica, a od 1746 należała do Karola Tuszki - właściciela sąsiedniej Kamienicy Wosińskiej. Duży zakres miały prace remontowe i modernizacyjne przeprowadzone w ostatniej ćwierci XVIII stulecia, kiedy dom przejął architekt Stanisława Augusta - Józef Le Brun. W 1823 Szwajcar Lorenzo Paganino Cortesi otworzył tutaj cukiernię, którą przejął Szwajcar Gaudenty Redolfi. W latach 1825-1831 nadbudowano III piętro. Oficyna tylna, murowana pochodzi z XIV (?) w. Nadbudowano ją do wysokości II piętra na przełomie XVI i XVII w. W 1836 Redolfi wszedł w spółkę z przybyłym ze Lwowa Parysem Maurizio, a w 1841 firma odkupiła całą kamienicę. Cukiernia szybko zyskała popularność, przede wszystkim dzięki doskonałym nalewkom i kandyzowanym owocom. Na I piętrze w latach 1853-1854 mieszkał, i tu zmarł, gen. Józef Chłopicki. W 1861 Maurizio przejął udziały w firmie oraz kamienicę. Zadbał o nobliwy i modny wystrój lokalu. Szafki i półki ozdobiono elementami wykonanymi ze złoconego brązu. Charakterystyczne zdobienia utrzymano w stylu późnego empire. Zadaniem Franciszka Kleina było to najstarsze i najpiękniejsze urządzenie sklepowe, jakie zachowało się nie tylko w Krakowie, ale w całej Polsce. Od 1875 cukiernię prowadzili Jan i Gustaw Maurizio. Po pożarze w 1879 kamienicę przebudowano gruntownie. Uszkodzenia konstrukcji obiektu były na tyle poważne, że konieczna okazała się odbudowa całego trzeciego piętra. Zniszczona fasada również wymagała odświeżenia. Podczas przebudowy zachowano attykę z charakterystycznymi rzeźbieniami zlokalizowanymi w jej środkowej części. Podobnie wyremontowano oficynę boczną, która powstała w latach 1825-1831, w miejscu obiekty wystawionego na przełomie XVI i XVII w. Kolejne przebudowy i remonty kamienicy to lata 1863, 1872, 1902, 1908, 1913, 1920. Dekoracja fasady powstała w latach 1880-1882. Po II wojnie cukiernię upaństwowiono pod nazwą „Antyczna”. Kolejne remonty obiektu przeprowadzono w latach 1957, 1972 (likwidacja ganków oficyny tylnej), 1974 i wreszcie 1990-1992. Oryginalne wyposażenie cukierni w przeważającej części zostało zdewastowane przez nowych właścicieli.

Opis

Czterokondygnacyjna, trójosiowa kamienica z wysoką, zdobioną attyką. Elewację przedzielają trzy pionowe osie, które wyznaczają linie okien. Prostokątne kształty okiennic na wysokości I piętra przełamano kamiennymi ornamentami, które nawiązują do motywu wykorzystanego w zdobieniu attyki. Niestety nie zachowało się zachowało się jednolite wyposażenie w stylu biedermeierowskim (wykonane około 1820 przez Płoszyńskiego). Przetrwał - w nadświetlu wejścia - witraż z sową i nazwą Redolfi - wykonany na początku XX w., według projektu H. Uziębły, przez zakład W. Ekielskiego i A. Tucha. Na II piętrze znajdują się malowidła wykonane przez Michała Stachowicza. O dacie śmierci J. Chłopickiego przypomina pamiątkowa tablica wmurowana obok wejścia do budynku.

Obiekt dostępny w różnym stopniu; z zewnątrz bez ograniczeń, wewnątrz, w godzinach pracy placówek handlowych i instytucji.

Oprac. Roman Marcinek, OT NID w Krakowie, 20-04-2016 r.

Rodzaj: kamienica

Styl architektoniczny: nieznana

Materiał budowy:  ceglane

Forma ochrony: Rejestr zabytków, Ewidencja zabytków

Inspire id: PL.1.9.ZIPOZ.NID_N_12_BK.199235, PL.1.9.ZIPOZ.NID_E_12_BK.426111,PL.1.9.ZIPOZ.NID_E_12_BK.426133,