Poznaj lokalne zabytki


Wyraź zgodę na lokalizację i oglądaj zabytki w najbliższej okolicy

Zmień ustawienia przeglądarki aby zezwolić na pobranie lokalizacji
Strona korzysta z plików cookies. Dowiedz się więcej.

kościół parafialny pw. Imienia Najświętszej Maryi Panny - Zabytek.pl

kościół parafialny pw. Imienia Najświętszej Maryi Panny


kościół 1. poł. XVI w. Kowary

Adres
Kowary, Plac Franciszkański 1a

Lokalizacja
woj. dolnośląskie, pow. jeleniogórski, gm. Kowary

Późnogotycki kościół halowy o bogatym, późnobarokowym wyposażeniu.Szczególnie cenny z uwagi na zachowane relikty czternastowiecznych polichromii

Historia

Kościół wielofazowy. Korpus wzniesiony po 1549 r, prezbiterium, część nawy północnej i przyziemie wieży starsze, z poł. XIV w. W latach 1549-1654 ewangelicki. Po pożarze z 1633 r. gruntowna przebudowa na halowy i nadbudowa wieży (1634 r.). W 1677 r. dobudowa przedsionka, po 1749 r. przebudowa wnętrza w stylu barokowym. Świątynia remontowana w latach: 1837, 1934, 1980-82.

Opis

Usytuowany w centrum miasta, w otoczeniu cmentarza. Utrzymany w stylu późnego gotyku. Okazała, orientowana, murowana z kamienia i cegły budowla halowa o szerokim, trójnawowym korpusie i prostokątnym, oskarpowanym, trójbocznie zamkniętym prezbiterium. Od zachodu dostawiona przesunięta względem osi budowli wieża na planie kwadratu, zwieńczona barokowym hełmem z prześwitem (z 1721 r.). Od południowego zachodu, u zbiegu wieży z nawą, dwie barokowe kaplice grobowe z lat 1728-1730 i 1734 (rodziny Herbstów). Na murach korpusu liczne płyty nagrobne i epitafia z XVI-XVIII w. Na zachodniej ścianie wieży kamienna figura NMP z ok. 1450 r., ustawiona na konsoli w kształcie głowy bestii. Otwory okienne o zróżnicowanych proporcjach, przeważnie wydłużone, zamknięte półkoliście i osadzone w lekko rozglifionych niszach. Część wyposażona w proste kamienne laskowania. Wejście główne od północy, poprzedzone czworoboczną kruchtą. Nawy przykryte drewnianymi stropami (1663 r.) z figuralną polichromią Johanna Lorenza z 1749 r. W przyziemiu wieży Kaplica Zmarłych ze sklepieniem krzyżowym. Na sklepieniu i ścianie północnej polichromia z końca XIV w. ze sceną koronacji Marii i chórem świętych. Nawy rozdzielone kwadratowymi filarami o sfazowanych narożach, wspierającymi półkoliste arkady (wzniesione w XVII w., dwukondygnacyjne empory rozebrane w 1719 r.). Wyposażenie głównie barokowe. Architektoniczny ołtarz główny i ambona z 1749 r., dłuta Antona Dorazila. Dawny ołtarz główny przeniesiony do nawy północnej, manierystyczny z lat 1633-54, ze sceną Ukrzyżowania w centrum; pozostałe ołtarze boczne z 1 poł. XVIII w. Na emporze zachodniej prospekt organowy z lat 1719-21 autorstwa organmistrza Eberhardta ze Szprotawy. Na przykościelnym cmentarzu kilka architektonicznych kaplic grobowych, spośród których wyróżnia się kaplica rodu von Buchwald-Bunter (1730-40), z portalem o skośnie ustawionych, hermowych pilastrach i z figurą Chrystusa Zmartwychwstałego w zwieńczeniu.

Wnętrze kościoła dostępne w godzinach nabożeństw. Informacja w parafii.

Oprac. Piotr Roczek, 24.06.2015 r.

Rodzaj: kościół

Styl architektoniczny: gotycki

Materiał budowy:  kamienne

Forma ochrony: Rejestr zabytków, Ewidencja zabytków

Inspire id: PL.1.9.ZIPOZ.NID_N_02_BK.73362, PL.1.9.ZIPOZ.NID_E_02_BK.78170