Poznaj lokalne zabytki


Wyraź zgodę na lokalizację i oglądaj zabytki w najbliższej okolicy

Zmień ustawienia przeglądarki aby zezwolić na pobranie lokalizacji
Strona korzysta z plików cookies. Dowiedz się więcej.

Aleja II Baonu Szkoły Podchorążych Piechoty - Zabytek.pl

Aleja II Baonu Szkoły Podchorążych Piechoty


aleja data nieznana Komorowo

Adres
Komorowo

Lokalizacja
woj. mazowieckie, pow. ostrowski, gm. Ostrów Mazowiecka

Obiekt o wartości regionalnej, rzeźby w alejach autorstwa rzeźbiarza Wojciecha Aleksandra Durka

Historia

Kompleks koszarowy w Komorowie powstał w latach 1888 - 1891 dla wojsk rosyjskich. W 1926 roku przeniesiono tu z Warszawy Szkołę Podchorążych Piechoty, która funkcjonowała do 1939 roku. W latach 1926 - 1930 koszary rozbudowano, przystosowując je dla potrzeb szkoły. W 1930 roku z inicjatywy Maksymiliana Milana - Kamskiego zawiązano Komitet Obchodów 100-lecia Powstania Listopadowego, który zainicjował budowę mauzoleum ku czci wychowanków szkoły poległych za wolność ojczyzny oraz budowę pomnika marszałka Józefa Piłsudskiego. Ideę tą poszerzył kolejny komendant SPP płk dypl. Ludwik Bociański, którego staraniem w latach 1932 - 1934 wzniesiono pomniki królów, hetmanów i dowódców Powstania Listopadowego. Pomniki polskich bohaterów narodowych wykonali: artysta rzeźbiarz Wojciech Aleksander Durek i Antonii Żurakowski. Po kampanii wrześniowej 1939 roku koszary zostały zajęte przez wojska niemieckie. W 1944 roku wycofujący się Niemcy spalili większość obiektów koszarowych. Pomniki nie ucierpiały w pożarze. W 1944 roku wojska radzieckie zniszczyły pomnik Stefana Batorego oraz pomnik Ks. Bpa Władysława Bandurskiego - odbudowany w 2003 roku.

Opis

Jednostka wojskowa położona jest w północno-zachodniej części miasta Ostrów Mazowiecka. Teren jednostki podzielony jest drogą przejazdową biegnącą w kierunku płd. - wsch. - płn. - zach. Aleje z pomnikami: aleja I Baonu Szkoły Podchorążych i aleja II Baonu Szkoły Podchorążych, zlokalizowane są po południowej stronie tej drogi. Obie biegną w kierunku pólnocno-południowym. Aleja I Baonu znajduje się w części wsch. jednostki, w pobliżu wjazdu na teren wojskowy. Po jej wschodniej stronie rozciąga się niezabudowany teren zieleni. Po jej zachodniej stronie znajduje się teren lokalizacji nieistniejącego budynku mieszkalno-koszarowego. Obecnie obszar ten zajmuje plac z nawierzchnią asfaltową. W głębi usytuowany jest współczesny budynek kotłowni, do którego prowadzi droga będąca przedłużeniem alei. Aleja II Baonu zlokalizowana jest w centralnej części jednostki. Poprowadzona jest pomiędzy murowanymi budynkami koszarowymi. W głębi od płd. za pomnikiem Bolesława Chrobrego rozciąga się teren zielony, za którym znajduje się obszar leśny garnizonu, po stronie płd. - zach. w głębi, zlokalizowany jest kościół garnizonowy. Obie aleje biegną prostopadle do drogi głównej prowadzącej przez teren jednostki wojskowej, równolegle względem siebie, oddzielone zabudową koszarową i droga wewnętrzną. Aleja I Baonu obsadzona jest świerkami w dwóch rzędach. Pomniki ustawione są za wewnętrznym rzędem drzew, w regularnym, osiowym rozstawie, trzy po wsch. i trzy po zach stronie alei. Pomniki przedstawiają dowódców Powstania Listopadowego. Są to po stronie zachodniej: pierwszy od strony drogi głównej pomnik gen. dywizji Józefa Dwernickiego, za nim pomnik Grzegorza Józefa Chłopickiego i pomnik gen. brygady Józefa Longina Sowińskiego, po stronie wschodniej: pierwszy od drogi głównej pomnik gen. Ignacego Prądzyńskiego i gen. Wojciecha Chrzanowskiego, za nim pomnik gen. brygady Józefa Bema i pomnik majora Waleriana Łukasińskiego. Pomniki wykonane są z żelazo - betonu. Na niskim cokole znajdują się pojedyncze postacie oraz grupy postaci ponad naturalnej wielkości. Tworzą one zwarte, ekspresyjne w wyrazie, dynamiczne w formie grupy figuratywne. Na osi alei, od płd., jako jej punkt kulminacyjny, zlokalizowany jest pomnik patrona szkoły Piotra Wysockiego. Jego trójboczny cokół, z postacią umieszczoną pośrodku na postumencie, zamyka kompozycyjnie i widokowo aleję. Za pomnikiem rosną pojedyncze brzozy. Przed pomnikiem droga rozgałęzia się w kierunku zach., wsch. i płd. Aleja posiada nawierzchnię brukowaną pokrytą asfaltem na odcinku od drogi głównej do pomnika, dalej prowadzi droga gruntowa. Aleja II Baonu obsadzona jest drzewami o rożnym składzie gatunkowym: kasztanowce, brzozy, robinie w dwóch rzędach. Pomniki ustawione są za wewnętrznym rzędem drzew, w regularnym rozstawie. Pomniki przedstawiają królów i hetmanów. Po stronie zach. znajdują się trzy pomniki (brak pomnika Stefana Batorego) oraz cztery po wsch. stronie alei. Są to po stronie zach.: pierwszy od drogi głównej pomnik hetmana Karola Chodkiewicza, dalej pomnik Władysława Jagiełły i pomnik hetmana Jana Tarnowskiego. Po stronie wsch.: pierwszy od drogi głównej pomnik hetmana polnego konnego Stefana Czarneckiego, pomnik Władysława łokietka, pomnik Jana III Sobieskiego, pomnik hetmana i kanclerza koronnego Stanisława Żółkiewskiego. Na osi alei, od płd., jako punkt kulminacyjny, zlokalizowany jest pomnik Bolesława chrobrego. Jego półkolisty cokół, z postacią króla pośrodku umieszczona na postumencie, zamyka kompozycyjnie i widokowo aleję. Aleja posiada nawierzchnie brukowaną pokrytą asfaltem z chodnikiem betonowym po stronie wsch. Do każdego z pomników prowadzi chodnik z trylinki.

Obiekt jest dostępny dla zwiedzających za zgodą dowództwa Jednostki Wojskowej.

Oprac. Katarzyna Kosior, OT NID w Warszawie, 03.11.2014 r.

Rodzaj: aleja

Styl architektoniczny: nieznana

Forma ochrony: Rejestr zabytków, Ewidencja zabytków

Inspire id: PL.1.9.ZIPOZ.NID_N_14_ZZ.104799, PL.1.9.ZIPOZ.NID_E_14_ZZ.30012