Stanisława bpa męczennika, który w tym miejscu uczestniczył w historycznym sądzie (XI w.).

Historia

Pierwszy kościół istniał tu już w XIV wieku. Ufundowany na pamiątkę sądu, w którym uczestniczył król Bolesław Śmiały i biskup Stanisław Szczepanowski, w trakcie którego udowodnił przy pomocy wskrzeszonego przez siebie Piotrowina o słuszności swych praw własnościowych do wsi, która dziś nosi nazwę Piotrowin. Obecnie istniejący kościół wybudowany został prawdopodobnie w XVIII wieku. Zniszczony podczas powodzi jaka nawiedziła tereny w 1813 roku wkrótce jednak gruntownie przebudowany. W tym stanie dotrwał do II wojny światowej, podczas której zniszczona została elewacja zachodnia i część sklepienia nad nawą. Od tego czasu niezużytkowany. Znajduje się na działce należącej do P. Jana Trawczyńskiego. Około 1978 roku przeprowadzono prace remontowe, podczas których usunięto resztki sklepienia nad nawą, otynkowano wszystkie ściany oraz położono nowe pokrycie nad prezbiterium.

Opis

Kościół, obecnie kaplica, a właściwie ruina, usytuowany jest na zachodnim krańcu miejscowości. Przy drodze prowadzącej do miejscowości Raj. Wybudowana droga pełni jednocześnie role wału przeciwpowodziowego. Teren otoczony z trzech stron polami. Z czwartej południowo - zachodniej przylega do gospodarstwa obecnego właściciela. Kościół orientowany, murowany, kryty blachą ocynkowaną. Założony na planie prostokąta, obecnie bez ściany zachodniej, z węższym prostokątnym prezbiterium. Wejście do prezbiterium od północy. Bryła budynku prostopadłościenną, nawa obecnie bez jakiegokolwiek przykrycia, prezbiterium nakryte dachem dwuspadowym. Fundamenty kościoła z kamienia łamanego. Ściany zewnętrze z wapienia obustronnie tynkowane. Sklepienie pozorne, drewniane. Okna półkoliście zamknięte, bez szyb. Elewacja północna trzyosiowa (dwuosiowa nawa i jednoosiowe prezbiterium), pozbawiona dekoracji i artykulacji ścian. Elewacja zachodnia zniszczona podczas II wojny światowej, nieodbudowana, otwarta. Elewacja wschodni również bez podziałów, jedynie w szczycie niewielkie okienko. Elewacja południowa dwuosiowa nawa, prezbiterium bez podziałów osiowych. Budynek obiega z trzech stron niezbyt wyładowany gzyms wieńczący. Ściany dawnej nawy z głębokimi, odcinkowo zamkniętymi wnękami w dolnej części (dwie od południa i jedna od północy).Prezbiterium otwarte na nawę arkada, w której żelazna krata. Zachowany szczyt artykułowany ramowo na cztery pola, w jednym ślady wejścia na strych. Nawa pozbawiona posadzki, w prezbiterium posadzka kamienna.

Obiekt jest dostępny dla zwiedzających po uzgodnieniu z właścicielem.

Oprac. Katarzyna Kosior, OT NID w Warszawie, 29.10.2014 r.