Historia

Na początku XX w. kluczborscy katolicy mieli do dyspozycji kościół pw. św. św. Piotra i Pawła, który przestał być wystarczający dla coraz liczniejszej parafii. Nowa, znacznie większa świątynia miała stanąć w parku miejskim, a za jej projekt odpowiadał Wydział Budowy Obiektów Kościelnych Ministerstwa Robót Publicznych w Berlinie. Autorami byli Oskar Hossfeld i Carl Schabik. Pracami budowlanymi, które trwały niespełna 3 lata, kierował Thomas Skaletz. 1 czerwca 1913 r. odbyła się konsekracja kościoła. Witraże powstały w pracowni Linnemannów we Frankfurcie nad Menem. Ołtarze i ambona pochodzą z pracowni w Monachium i Erfurcie, stalle i ławki wykonali stolarze z Żórawiny k. Wrocławia, a żyrandole kowal z Wrocławia. Organy 32-głosowe zbudował znany organmistrz Wilhelm Sauer. Kościół wyposażony był w ogrzewanie parowe i oświetlenie gazowe. Z 3 dzwonów z 1911 r. zachował się jeden, pozostałe zostały zarekwirowane przez armię niemiecką ok. 1943 r.

Opis

Kościół położony jest w płd.-wsch. części miasta, przy parku miejskim. Orientowany, trójnawowy, zbudowany został z cegły na planie krzyża, z aneksami. Do nawy płn. przylega kwadratowa wieża dzwonna zwieńczona wysokim iglicowym hełmem. Umieszczony w niej zegar z 1912 r. pochodzi z jednej z berlińskich fabryk. Korpus i prezbiterium są oszkarpowane. Ceglane elewacje zachodniego szczytu oraz wieży artykułowane są ostrołukowymi tynkowanymi blendami, w prezbiterium zdobione ceramicznym fryzem maswerkowym. Sklepione wnętrza otwarte są ostrołukowymi arkadami; w zach. części jest chór muzyczny. A w nawie płn. empora. Wystrój wnętrz wraz z architekturą tworzą jednolity stylistycznie, neogotycki program. Do oryginalnego wyposażenia należą m.in.: ołtarz główny Matki Bożej, ołtarze boczne św. Józefa i Najświętszego Serca Pana Jezusa, ambona, chrzcielnica, organy, stalle (z płaskorzeźbą przedstawiającą ks. Jana Moschka, inicjatora budowy kościoła), ławki oraz żyrandole.

Kościół jest użytkowany, dostępny.

Oprac. Joanna Szot, OT NID w Opolu