Historia

Budynek zajazdu Gasthof zur Wolfschlucht wzniesiony został ok. 1600 r. lub w 1. poł. XVII wieku. Na późnorenesansową genezę budynku wskazuje ukształtowanie bryły ze zwieńczeniem w postaci podwójnego szczytu, forma detali wystroju elewacji: portalu z ciosów kamiennych profilowanych opasek okiennych piętra i szczytu.

Przyziemie budynku przebudowano w latach 1920-25 według projektów Friedricha Boese dla ówczesnego właściciela budynku Emila Radatza. W 1921 r. adaptowano pomieszczenie z portalem w północnej części budynku na aptekę. Wówczas najprawdopodobniej zmieniono pierwotny kształt portalu, wprowadzono dwa dodatkowe otwory wejściowe, których obramienia (wykonane w tynku) powtarzają profilowanie opasek okiennych. Opaski okien parteru są również XX-wieczną rekonstrukcją obramień późnorenesansowych. W 1927 r. umieszczono w niszy ponad portalem, na osi fasady, plakietę z podobizną wilka (sygn. Frantz Wagner).

Dom tylny wzniesiony został prawdopodobnie w końcu XVIII w., być może w miejscu jeszcze starszej budowli; bryła obecnej oficyny pochodzi z lat 1928-31 (proj. Friedrich Boese).

Po powodzi w 1939 r. budynek dawnego zajazdu był modernizowany. W okresie powojennym, do lat 50. ubiegłego stulecia, pełnił funkcję hotelu. W 1998 r., po katastrofalnej powodzi, przeprowadzono remont kapitalny budynku.

Opis

Dawny zajazd Gasthof zur Wolfschlucht, obecnie budynek mieszkalno-usługowy, ul. A. Grottgera 5 usytuowany jest szczytowo we wschodniej pierzei ulicy, narożny, u zbiegu z ul. Braci Gierymskich, na lekko opadającym terenie w kierunku południowym. Historycznie związana z zajazdem oficyna sięga zachodniej pierzei ul. Braci Gierymskich. Budynek główny murowany z kamienia i cegły, założony jest na planie zbliżonym do prostokąta. Dwukondygnacyjny, dwuszczytowy. Zachowany jest detal architektoniczny elewacji w postaci gzymsów międzykondygnacyjnych, dekoracyjnego wykroju dwukondygnacyjnych szczytów, piaskowcowego portalu, fasciowych opasek okiennych; plakiety z podobizną wilka. W piwnicy zachowane ceramiczne sklepienie kolebkowe na gurtach oraz sklepienie odcinkowe.

Zachowany jest historyczny układ budynku zajazdu i domu tylnego, o zachowanej modernistycznej bryle z początku lat 30. XX wieku. Jest to budynek trójkondygnacyjny, nakryty dachem trójspadowym, zachowany jest w elewacji południowej prosty portal o ściętych narożach odlany z lastrika.

Zabytek dostępny.

oprac. Bogna Oszczanowska, OT NID we Wrocławiu, 29-03-2019 r.