Historia

Budowę katedry w Kamieniu Pomorskim podjęto po przeniesieniu biskupstwa z Wolina po 1176 roku. Do schyłku XV w. trwały prace przy wznoszeniu i rozbudowie świątyni. W latach 1310-1350 do północnej nawy bocznej katedry dobudowano gotycki wirydarz, ok. poł. XIV w. założono w nim ogród. Nad skrzydłem wschodnim krużganka urządzono pomieszczenia mieszkalne, zamienione później na skarbiec katedralny. W XVIII w. rozebrano krużganek po południowej stronie wirydarza. Po II wojnie światowej pod nadzorem Gerarda Ciołka przeprowadzono prace konserwatorsko-rekonstrukcyjne wirydarza - w centrum ustawiono dwunastowieczną chrzcielnicę, według tradycji pochodzącą z kościoła wzniesionego w Kamieniu w czasie misji chrystianizacyjnej św. Ottona z Bambergu w 1124 roku.

Opis

Wirydarz rozplanowany na rzucie zbliżonym do kwadratu, otoczony z trzech stron gotyckimi krużgankami z podcieniami arkadowymi. Układ ścieżek krzyżujących się pod kątem prostym dzieli powierzchnię ogrodu na cztery regularne kwatery. Centralna część zaakcentowana chrzcielnicą romańską. Rosną tutaj egzemplarze żywotnika olbrzymiego o obwodzie 150 cm, dąb szypułkowy o obwodzie 400 cm, ostrokrzew kolczasty o obwodzie 60 cm - zaliczany do najstarszych okazów w Polsce. Północną ścianę katedry porasta bluszcz pospolity. Ścieżki wirydarza wyłożone cegłą ceramiczną.

Dostęp do zabytku ograniczony. Wstęp płatny.

Oprac. Anna Walkiewicz, OT NID w Szczecinie, 02.07.2014 r.