Budynek o oryginalnej formie architektonicznej oraz całościowo zachowanej ryglowej konstrukcji ścian.

Historia

Dom został wzniesiony - prawdopodobnie - w 2. poł. XVIII w., na miejscu średniowiecznego zajazdu dla żeglarzy i kupców zwanym „Meyenschles Hotel”. Datowanie potwierdza dwukondygnacyjna bryła z dachem mansardowym, typ i obróbka elementów drewnianych ścian ryglowych i więźby dachowej oraz kolebkowe sklepienia w piwnicy. W 2. poł. XIX w. budynek powiększono w kierunku północnym oraz przemurowano ściany tylne. Przed II wojną światową należał do kupieckiej rodziny Hildenbrandtów. Pełnił wówczas funkcję mieszkalną, mieszcząc zarazem sklep. Po 1945 r. został przejęty przez Skarb Państwa i zaadaptowany na mieszkalnia komunalne. W latach 1969-1971 remontowany i rewaloryzowany przez Pracownie Konserwacji Zabytków, z przeznaczeniem na funkcję hotelowo-gastronomiczną. Od 1995 r. stanowi własność prywatną, działa tutaj hotel i restauracja „Pod Muzami”.

Opis

Obiekt zlokalizowany jest w centrum starego miasta, narożnikowo, przy skrzyżowaniu ul. Gryfitów i Rybackiej, w zwartej zabudowie pierzei. Budynek o jednorodnej formie architektonicznej (w typie niewielkiej kamieniczki) i pierwotnym wystroju elewacji ryglowych. Dom wzniesiony został na planie zbliżonym do litery „L”, o wymiarach 13,3 - 17, 7 x 10,4 - 7,8 m, frontem zwrócony na płd.-zachód, z trzema wejściami. Jest to budynek dwubryłowy, dwukondygnacyjny z użytkowym poddaszem, podpiwniczony, nakryty dwoma dachami mansardowymi (o zróżnicowanych wysokościach) z lukarnami. Ściany obwodowe części południowej wykonane są w konstrukcji ryglowej, z ceglanym wypełnieniem pól międzyryglowych; fachy tynkowane i bielone, a szkielet czerniony. Drewniany szkielet składa się z zagęszczonego układu słupów, połączonych dwoma poziomami rygli na każdej kondygnacji oraz układu podwalin i oczepów; ściana zachodnia wzmocniona zastrzałami. Ściany części północnej oraz tylne murowane z cegły ceramicznej, tynkowane i bielone. Wszystkie ściany osadzone na wysokim cokole ceglanym. Stropy drewniane, belkowe z wsuwkami; w piwnicy ceramiczne sklepienia kolebkowe. Więźba dachowa drewniana, krokwiowo-płatwiowa, z ukośnymi podporami stolcowymi. Dach kryty ceramiczną dachówką esówką. Elewacje o pierwotnej kompozycji i regularnych podziałach osiowych, akcentowane rysunkiem czarno-białej kratownicy ścian ryglowych oraz gzymsami i opaskami okiennymi w obrębie części murowanej. Elewacja południowa 6-osiowa, a elewacja zachodnia 7-osiowa, ryglowo-murowana. W obrębie fasady znajduje się zrekonstruowana, drewniana stolarka okienna i drzwiowa, z elementami snycerki. Wnętrze przebudowane, w układzie dwu i trzytraktowym; w sali restauracyjnej odsłonięte belki stropowe oraz szkielet ścian ryglowych.

Własność prywatna. Obiekt dostępny z zewnątrz. Wnętrze dostępne w godzinach działalności restauracji.

Oprac. Waldemar Witek, OT NID Szczecin, 15.07.2015 r.